Het zou u wellicht verbazen maar ik zie bovengemiddeld veel boogballetjes in het dagelijks leven. Vrijwel dagelijks zie ik een boogballetje van ongekende schoonheid. Dat zal u vast vreemd in de oren klinken. Het zit namelijk zo: ik ben een fervent voorstander van boogballetjes. Als ik vind dat een balletje bogeriger kan, reken er dan maar op dat dat ook gaat gebeuren. Mijn huisgenoot maakt vaak spaghetti met ballen, daar is hij verzot op. Tegenwoordig staat hij dikwijls van de andere kant van de kamer gehaktballen in de pan te mikken. Daar heb ik voor gezorgd.
Expert
Ik kan wel met zekerheid stellen dat ik een expert ben op het gebied van boogballetjes. Als er mij één opvalt, dan is het een bijzondere. En dat was hij. Het oogstrelende boogballetje van Theo Janssen op het hoofd van Jonathan Reis was voor mij hét moment van de topper PSV – Vitesse. Niet alleen omdat de aanname prachtig was (Theo liet de bal onder zijn voet rollen in plaats van dat hij de binnenkant van zijn voet ertegen zette), het overzicht subliem was of de timing van de goal haast niet beter kon, maar omdat dit ene boogballetje symbool staat voor heel Vitesse.
Zowel een technisch perfect uitgevoerde trap als overzicht zijn kenmerken waar Theo Janssen om bekend staat. Het geeft hem een rol als aangever. Als de ene helft van een cabaret duo. Theo begint het verhaal die iemand anders af mag maken. Theo laat het met een goedkeurende glimlach gebeuren. Maar sinds dit jaar kunnen we Theo nog een rol toedichten. Een die past bij zijn leeftijd, maar die hij voorgaande jaren juist zo verafschuwde. De rol van mentor. De ervaren spil op het middenveld die anderen laat schitteren. Het was een rol die hij bij Ajax en Twente nooit en te nimmer op zich wilde nemen. Maar in Arnhem is dat anders. Hier krijgt hij toch wel het krediet voor zijn werk; hij hoeft zich niet meer te bewijzen. Het was een gouden greep van Fred Rutten om Theo terug naar huis te halen. Theo geeft Vitesse zijn gezicht en bravoure. En dat allemaal zonder expliciet op de voorgrond te treden.
Holst van de leeuw
Zoals een herfstblad in slow motion van een boom kan bladderen, zo daalde Theo’s boogbal. Op het hoofd van upcoming star Jonathan Reis. Ja, nog immer rijzend. Hij is nog altijd slechts 23 jaar. Volkomen logisch wordt hij gehaat door het gros van de PSV-supporters. De club gaf hem altijd het volste vertrouwen, zelfs nadat ze ontdekten dat Reis coke had gebruikt. Toen Reis’ contract afliep, wilde hij niet tekenen voor slechts een jaar en zocht zijn heil elders. Hoe ondankbaar kan je zijn. Inmiddels speelt hij dus voor Vitesse en begint steeds beter te spelen. In het holst van de leeuw schoot hij eerder een vrije trap binnen (helaas zonder boog) om later Janssens bal panklaar voor de inlopende spits neer te leggen. Terwijl bijna iedereen in het stadion je dood wenst zó belangrijk zijn, is van grote klasse. Fred Rutten hield altijd het vertrouwen in de Braziliaan en dat lijkt zich nu uit te betalen. Dat getuigt van visie en oog voor talent. Transfervrij en dus weinig risicovol zou je zeggen, maar je moet het maar aandurven. Er zijn talloze voorbeelden van waar het mis is gegaan.
Die inlopende spits is direct de duurste speler van de gehele selectie. Vitesse wordt bestempeld als koopclub maar vier miljoen euro neerleggen voor een topschutter is niet bepaald prijzig. Neem een Sulejmani. Ik bedoel maar. Wilfried Bony zal in de winterstop een meervoud van zijn originele transfersom opbrengen en dat is voor Vitesse hartstikke mooi. Dat is niet gek: de Ivoriaan is momenteel topscorer in de Eredivisie met vijftien goals. Bij al zijn goals druipt de klasse er met liters vanaf. Zo ook die tegen PSV. Op het juiste moment staan waar je als spits moet staan en vlekkeloos afronden. Dat kan hij hier maar net zo goed in Engeland of Spanje. Bony maakt Vitesse een titelkandidaat. Dat is ook wel zo handig want dit jaar moeten ze kampioen worden.
Het is te hopen dat na zijn vertrek niet alles in zal zakken. Dat er dadelijk van de tegenpartij vier verdedigers verveeld om zich heen staan te kijken omdat ze dit keer niet worden beziggehouden. Dat Theo Janssen zoveel mooie balletjes kan geven als dat-ie wil, maar niemand ze meer vast weet te houden. En dat Reis niet meer in zijn schaduw maar in de picture komt te staan en daar niet mee om weet te gaan. Het schijnt dat in Colombia de Eredivisie nauwlettend in de gaten wordt gehouden. Het is te hopen dat Fred Rutten dit alles weet te managen. Want anders is Vitesse letterlijk een boogballetje: één die prachtig stijgt, piekt en dan weet net zo mooi daalt.
