Barcelona is nu officieel Cruijff én Van Gaal dankbaar. Afgelopen weekend hebben de Catalaanse grootmeesters met een elftal zelfopgeleide spelers een wedstrijdje gewonnen. Het hemelse scenario van elf pupillen in de winnende hoofdmacht was de afzonderlijke doch gezamenlijke droom van Johan en Louis. Driewerf hoera, even dansen en een trotse middelvinger naar de oliesjeiks van deze voetbalwereld. Nu Ajax nog.
Lang geleden
Wie als kind is opgegroeid met de gedachte dat het normaal was dat Ajax de Champions League won is voorgoed verpest. Al die jongetjes met rood-wit beschilderde wangen en posters van Litmanen boven hun bed, lopen al achttien jaar in druilerig weer de diepgang in. Al achttien jaar. Toegegeven, zo nu en dan is er een kampioensfeestje te vieren omdat ook de concurrentie thuis van NAC heeft verloren. Dat moet tegenwoordig kunnen. Maar kampioen worden van een land dat qua competitie ver buiten Europa ligt, doet de kinderen van ’95 toch gek weinig.
Deze generatie fans zag hoe Ajax ooit in Estadio Bernabéu gesteund werd door de harde kern van Real Madrid, toen iederéén Ajax aanmoedigde omdat ze zo goed waren. Over zes dagen zitten er slechts verdwaalde sloganprijswinnaars in het uitvak van datzelfde stadion, bij de laatste Champions League-wedstrijd van het seizoen. En wat te denken van de beleefdheid van een Dortmund-coach die na afloop van de 4-1 winst in Amsterdam, naar verluidt een van zijn makkelijkste overwinningen ooit, zegt dat Ajax gewoon een heel goede ploeg is? Natrappen buiten de lijnen, niks meer en niks minder. Dergelijke leugens, puur uit respect voor de clubgeschiedenis, zetten aan tot blinde woede. Het is algemeen bekend: Ajax stelt niets meer voor.
Merkwaardige selectie
Lijstjes met miskopen van de afgelopen achttien jaar kennen we. Het zijn de bekende namen van spelers die werkelijk niets toegevoegd hebben aan de club, maar toch een leuk salaris hebben ontvangen. Nu houdt iedere club er dergelijke lijstjes op na, maar bij Ajax hebben mogelijk (lees: feitelijk) wel de meeste nitwitten het o zo waardevolle tenue gedragen. Shout out naar Samuel Kuffour, Ismael Urzaiz en Albert Luque. Het ware probleem is helaas dat een groot deel van het bestuur, en merkwaardig genoeg ook van de “alwetende” trainers, niet inziet hoe matig de huidige selectie jaar in – jaar uit is.
Nemen we de huidige selectie onder de loep dan kunnen we eenvoudig het volgende constateren: Ebecilio hoort bij Telstar thuis, Enoh past bij goed Willem II, Blind kan sinds dit seizoen prima mee met de jongens van NEC en werkelijk niemand snapt dat Valencia interesse heeft in Sulejmani, maar zijn zaakwaarnemer heeft wel vaker indrukwekkend werk verricht.
Wie met Rijkaard is opgegroeid krabt zich achter de oren bij het zien van dragende spelers als Schöne, Moisander en Poulsen. Heb je de gebroeders De Boer, Kluivert en Overmars zien doorbreken, dan blijf je vraagtekens zetten bij De Jong, Sana en Lukoki. Deens toptalent Eriksen zou in 1995 op de bank van Ajax goed bevriend zijn geraakt met Musampa en Wooter.
Logische puzzel
En toen was daar de wedstrijd Levante–FC Barcelona, een uitkomst. Met een elftalletje eigen kweek veegde de kampioen van Spanje de nummer zes uit de Primera Division van het veld, eindstand 0-4. Sterspeler Xavi bedankte na afloop Louis van Gaal, de man die aan de wieg stond van deze zeldzaamheid in het voetbal. Verrek ja, onze huidige bondscoach heeft zo’n vijftien jaar geleden de eerste aanzet gegeven tot de bloei van de jeugd, dit is de uitvoering van zíjn filosofie. Maar wacht, Johan Cruijff staat voor exact dezelfde filosofie. En Frank de Boer is een kind van deze gescheiden vaders. Stop maar met puzzelen, de oplossing is duidelijk. Ajax kan in de transferperiode van aanstaande winter zomaar vijftien jaar op de Catalanen inlopen.
Goed, wat is de situatie en hoe pakken we het aan? De huidige selectie telt onevenredig veel nietszeggende middenmoters. Ook uit de jeugd stromen nauwelijks spectaculaire spelers door. Niet verwonderlijk, want ze trainen dagelijks met elkaar. De talent- en vaak ook karakterlozen worden dus verkocht. Dat levert met geluk tien miljoen euro op.
Welkom thuis
De grote talenten die Ajax het afgelopen decennium heeft voortgebracht en verkocht spelen momenteel nergens voor de prijzen. Een kwalijke zaak. Op geld na is de kans op een titel namelijk de belangrijkste richtingaanwijzer in de carrière van een voetballer. Wie zijn er zoal verdwaald dan?
Sneijder (Internazionale) speelt niet, Van der Vaart (HSV) hoopt dit jaar zesde van Duitsland te worden, De Jong en Emanuelson (AC Milan) staan tiende in Italie, Maduro (Sevilla) staat elfde in Spanje en Heitinga (Everton) vindt het geweldig dat hij vijfde in Engeland staat. Met een boekhoudkundig trucje kunnen we Huntelaar ook tot de zelf opgeleiden rekenen en Klaas-Jan weet als geen ander dat een kampioenschap met Schalke of mogelijk Arsenal niet tot de opties behoort. Alle spelers keren terug naar huis, voor mijn part gaan ze lekker dicht bij elkaar wonen rond het Vondelpark. ‘s Avonds gezellig barbecuen. Ryan Babel zal het stel in zijn Hummer-limousine ophalen van Schiphol.
Natuurlijk gaan de jongens er financieel gigantisch op achteruit. Het armzalige salaris hier reikt tot ver onder het minimumloon van de voetbalvedettes, maar ze mogen wel tien miljoen euro tekengeld verdelen. En er komen premies binnen. Zelfs de ArenA zal steevast uitverkocht zijn, men zal de vaak krankzinnige kaartjesprijzen opeens wél willen betalen. Tot slot wordt de jongens een baan als scout of trainer aangeboden, ze hoeven zich dan financieel niet per se zorgen te maken over hun toekomst.
Eindelijk juichen
Ajax wordt weer Ajax. De talenten die nu wekelijks door het ijs zakken mogen opbloeien in de luwte van de gevestigde namen, zoals het hoort. Iedere training is heel simpel: een partijtje tussen de jeugd en de ervaren begaafdheid, dan slijpen de automatismen er ook direct in. De jeugdopleiding krijgt zodoende voldoende tijd om het nieuwe beleid vorm te geven, er wordt niks overhaast, een nieuwe lichting goede spelers dient zich vanzelf weer aan en zij zien direct wat er uiteindelijk van hen verwacht wordt. Nu is het moment, niet over drie jaar want dan slaat het nergens meer op. Het zou onwenselijk zijn om wekelijks zeven gele kaarten te krijgen. Europa krijgt weer ontzag voor Ajax, en niet alleen uit beleefdheid.
Dit hele principe druist tegen de grondwet van de club in, dat klopt. Maar wie zal daar een punt van maken? In ieder geval niet de volwassen mannen die ooit met rood-wit gestreepte wangen naar Litmanen keken. Zij zullen de verafgoding van Ajax-spelers door hun kinderen voortaan tenminste kunnen begríjpen. En laten we niet vergeten dat de helden die terugkeren in Amsterdam zelf allemaal tot de kinderen van ’95 behoren.
Mogelijke opstelling Ajax (indien fit):
Vermeer, Alderweireld, Heitinga, Boilesen – Maduro, De Jong, Van der Vaart, Sneijder – Emanuelson, Huntelaar, Babel.
Wisselspelers: Cillessen, Eriksen, Boerrigter, Van Rhijn, Denswil, Fisscher.
Coach: Frank de Boer, geassisteerd door Bergkamp en Litmanen.
