Deze blog is alleen voor de vrouwelijke lezer. Het wordt namelijk een technisch verhaal waar je als man niets aan hebt.
Een dag of zes geleden, op een doordeweekse dag en een doordeweeks moment, zag ik een jarretelgordel in de Hunkemollersale liggen. Ik weet de reputatie van de jarretel. Die van morsige slaapkamers die nodig gelucht moeten worden. Of van een groot fluwelen Bretzbed waar je makkelijk met zijn vieren in kunt. Op dat inmense bed zou dan een vrouw kunnen liggen – met jarretels. De jarretel is geen neutrale kous. Maar het blijft een kous.
Een ranzige jarretelgordel
Toen ik die jarretel daar zo onopgemerkt in de bak zag liggen bedacht ik dat hij in theorie nog best eens handig zou kunnen zijn. Want, immers, het is nu te koud voor blote benen en te warm voor de panty. Waarom niet gewoon een jarretel? En voor ik er echt over na had gedacht, zat hij al afgerekend in mijn tas, een ranzige jarretelgordel inclusief kousen. Omdat het me zo praktisch leek.
Jarretelexperiment
Ik deed hem gister aan. Erover heen droeg ik het netste jurkje dat bestaat. Zo’n jurk waarmee je kunt solliciteren en waarmee je voor het eerst op bezoek zou kunnen bij je schoonmoeder. Een jurk waarmee je een powerpointpresentatie kunt doen voor Cap Gemini. Zwart. Over de knie. Zelfs mijn moeder zou hem ‘keurig’ vinden, en dat zegt wat. Niemand wist dan ook van mijn geheime jarretelexperiment.
Lady-like en hard-rock
Het viel me al vroeg op dat de jarretelgordel zelf afzakte. Schichtig om mij heen blikkend hees ik hem halfbukkend in de hoek van de trein op. Niet lady-like, in tegendeel, maar wat bomt het, niemand die het ziet.
Om een uur of 12 scheurde de rechter kous. Over de volle breedte. Er was geen sprake van een ladder, de hele kous was een en al ladder. En dat is niet hard-rock, dat staat gewoon fout. ‘Doorgaan’, dacht ik in arren moede, ‘Het enige wat me rest is doen alsof dit de normaalste zaak van de wereld is. Kop in de wind. Een hard-rock kous bij een zwarte powerpointjurk is hartstikke hip.’
Absurde dans van een kreupele dwerg
Rond een uur of 2 krakte de linker jarretelgesp. Dat werd dus behalve sjorren aan de almaar zakkende gordel, ook sjorren aan het linker gespje en trekken aan je jurkje rechts, opdat zo min mogelijk mensen de mislukte hard-rockladderkous zouden zien. En dat steeds maar door: snelle sjor omhoog van de gordel, sjor links van de gesp- pluk rechts voor de jurk. Ik kreeg er routine in en het ging behoorlijk snel. Het moet er potsierlijk uit hebben gezien. Als een absurde dans van een kreupele dwerg. Nog liever in een oranje regenpak dan dit.
Ban de jarretel
Wie heeft er ooit zo’n totaal mislukt en onpraktisch kledingstuk uit zitten denken? Met die stomme gespjes die lijken op kantoorpaperclips? En welke fabrikant maakt vervolgens zoiets? Ik kan na deze ervaring maar een ding roepen, en ik hoop van harte dat mijn roep wordt overgenomen: BAN DE JARRETEL! BAN DE JARRETEL!
CC-Foto: Tender Rosebud
