Looper is een spectaculaire en coole sci-fi thriller. Regisseur Rian Johnson (Brick) toont op grandioze wijze dat een intelligent script hand in hand kan gaan met actie. Het is 2074 en tijdreizen is mogelijk, doch illegaal. Tijdreizen wordt alleen nog gebruikt door criminele organisaties om mensen te liquideren. Geboeid en geblindoekt worden de slachtoffers dertig jaar terug in de tijd gestuurd, waar een Looper (huurmoordenaar) met een donderbus klaarstaat om het klusje te klaren.
Sex, drugs en rock ‘n roll
De Loopers leiden een luxe bestaan van seks, drugs en rock ‘n roll. Ze verdienen namelijk snel, efficiënt en vooral erg goed. Joe (Josh Gordon-Levitt) is zo’n Looper, hij staat bekend als een van de beste binnen de business, en is bezig om te sparen voor zijn gedroomde nieuwe leven in Frankrijk. Dat plan komt op losse schroeven te staan wanneer hij zich niet houdt aan de enige regel: laat je doelwit nooit ontsnappen, zelfs niet als je zelf het doelwit bent. Hoe handig ze mogen zijn, ook Loopers kunnen overbodig worden geacht door maffiabaas Abe (Jeff Daniels). Zo gebeurt het dat Joe op een dag oog in oog staat met zijn oudere zelf (Bruce Wilis). Door een moment van twijfel kan zijn eigen toekomstige versie ontsnappen.
Visuele krachtpatserij
De meeste films over tijdreizen voorzien de fans van munitie om gaten te schieten in de toch al niet geheel sluitende scripts. Ook Looper bevindt zich soms op gevaarlijk terrein wanneer het om ontbrekende logica gaat. Dit wordt echter dusdanig goedgemaakt met zoveel brutaliteit, visuele krachtpatserij en sterk acteerwerk, dat het niet stoort. Vergeet de verfraaide futuristische beelden van Ridley Scott of James Cameron. De setpieces van Looper doen eerder denken aan een vervallen versie van het huidige tijdsbeeld. Dat sluit naadloos aan bij het scenario dat meer de nadruk legt op emotionele ontwikkelingen dan op uitspattingen van de special effects afdeling. Het bizar bovennatuurlijke gesprek tussen jonge Joe en oude Joe benadert de intensiteit van het onderonsje tussen Al Pacino en Robert de Niro in Heat. Dat is naast de fijne dialogen, ook te danken aan de acteurs.
De lijzig pratende en met groen-grijze lenzen uitgetooide Levitt, zet een sublieme jonge Wilis neer. Laatstgenoemde laat ondanks zijn hogere leeftijd zien dat hij terecht patent heeft op het type gevoelige ruwe bolster blanke pit. Een eervolle vermelding is op zijn plaats voor de jonge en nog onbekende acteur Pierce Gagnon die in een aantal scènes al laat zien moeiteloos te kunnen schakelen tussen angstaanjagend en kwetsbaar, maar dat ziet de kijker vanzelf. Eigenlijk is al het hierboven vermeldde van ondergeschikt belang aan dit advies: Looper gewoon in de bioscoop gaan zien.
