Big finger, big package. Dat voelde Marijke toen ze van voldoening kreunend op en neer ging. Er ging kort een trilling door haar babyvette buikje.
Ik dacht, juist wanneer een vrouw je stevig vasthoudt, ze haar nagels tot bloedens toe in je rug heeft geprikt, ze als ze bovenop je zit niet van boven naar beneden, maar van voor naar achter beweegt; Net als je denkt, ze breekt mijn penis bij de wortel af, Laat haar ophouden! , op dat moment rolt ze van je af met een zucht. Je bent nog niet voldaan. Het is jouw beurt om te leiden, om in haar op te gaan, om haar vlees te pakken, om in haar zij te knijpen, daar waar de billen in de rug overgaan, ter hoogte van haar nieren. Zij kwam tot grote hoogte zonder jou te vragen of je het fijn vond. Toen ze klaarkwam had ze zelfs haar ogen dicht, ze zag je niet, voelde je niet.
Ze voelde slechts zichzelf. Gedreven door de vlinders in haar buik, Zoveel vlinders!, had Marijke gezegd nadat ik haar vroeg wat ze voelde.
“Waar dan?”
“Overal, nu bij je penis, waar je penis bij me naar binnen gaat. En nu, nu voel ik het rond mijn navel.”
De vlinders kropen omhoog, ze werden lucht in haar longen en gleden naar haar stembanden om uit te monden in hoge gilletjes. De gilletjes werden toeters, als plastic speelgoed diertjes die een dof dwingend geluid maakten als je erin kneep. Ze klonken als de toeters op kinderfietsen die oorverdovend klinken als je te dichtbij komt, maar aan het eind van de straat onhoorbaar zijn.
Dit is tussen Marijke en mij.
En nu ik aan de beurt bent zie ik slechts haar rug en achterhoofd. Ik zie de pikzwarte haren, de rechte boblijn die ze liet knippen door een kapper in Atlanta, aan de andere kant van de oceaan. Sinds ze in Parijs is zijn haar haren gegroeid, maar de boblijn is nog altijd even recht.
Ik zie Marijke’s ogen, die te groot zijn voor haar kassen zodat ze als ze slaapt nog staren, ik zie haar scherpe neus die haar de uitstraling geven van een zangeres in een Frans cabaret, Parijs jaren dertig. Als ik op en neer ga zie ik alles wat ik overdag ook zie. Ik mag mijn gang gaan in haar en beweeg steeds heftiger. Zij is al klaargekomen. Nu is het mijn beurt. En ik zie dat ze voorover buigt waardoor haar haren in haar gezicht vallen. Ze zoent me en ik geef een laatste stoot waarna alles zwart wordt.
Dat zwart wordt een grijze tinteling voor mijn ogen, alsof ik lang gezeten heb en plotseling van de bank opsta om iets te eten te halen in de keuken. Te lage bloeddruk, zeggen ze dan. Ik voel hoe er diep in mijn hoofd iets knapt. Het is alsof er een verfkogeltje van het paintballen openspat, de verf gaat als een warme gloed door mijn nek, en tintelt langs mijn blaas. Dan stroom ik in haar leeg. Ik voel nog even hoe de warme vloeistof langs mijn eikel stroomt. En al die tijd zie ik Marijke niet. Ik ben alleen, zie niemand. Ik voel alleen.
Tijdens mijn orgasme voelde ik de ware liefde, en ik weet dat ik bij elke vrouw een orgasme kan krijgen en dus die ware liefde bij iedere vrouw kon voelen. Daar heb ik geen vriendin voor nodig.
Protestantse vrienden van mij, of zijn het stoïcijnen of yoga-mensjes, hoe dan ook, die spirituelen zeggen wel eens dat je alleen bij verliefdheid, bij je ware liefde, het echte orgasme kunt voelen. Voor mij is het andersom. De ware liefde is het orgasme. Dat had ik net zo goed bij iemand anders kunnen hebben dan bij Marijke.
Door mijn orgasme ben ik even verbonden met de wereld van genot. Ik voelde het achter een grijze waas, achter een duizeling. Als de ware liefde dan toch één enkele engelachtige vrouw moet zijn, dan bevindt ze zich daar ergens in dat zwarte gat van de duizeling. Ze leeft in een vacuüm van genot en blindheid. Ik wil haar mijn wereld binnenhalen en zal desnoods iedere vrouw uitproberen, bij iedere vrouw een orgasme krijgen, tot ik haar uit die blindheid van het orgasme heb getrokken, tot ik Juliette vanachter de waas van de grijstinten voor mijn ogen heb getrokken.
En ik denk terug, aan die avond, in de steeg, toen wij voor even samen waren.
Dit is de zevende aflevering van De Dakloze Lente, een feuilleton dat iedere woensdag en zondag op DeJaap verschijnt.
