De trainer van FC Utrecht, Jan Wouters, doet het dit seizoen voorbeeldig met zijn ploeg. Linker rijtje Eredivisie! Prima tot nu toe. Wouters, regelmatig onder vuur van criticasters die hem onvoldoende media exposure verwijten, is de stille kracht van FC Utrecht. Oorzaak: Jan is een serieuze man, de lach bestorven op het gelaat, die zijn vak uiterst serieus benaderd. Niet te veel kletsen, doen! Zoiets. Wouters zul je dan ook nooit op een lachsalvo betrappen. Je zou hem gemakkelijk kunnen verwarren met Gerrit Zalm, oud-VVD minister van financien, directeur bij voorheen DSB en nu baas bij ABN-AMRO.Twee druppels water! Die lacht weer veel te gemaakt vaak en vaak te gemaakt hard zodat het ook ongeloofwaardig wordt. Maar dat terzijde.
Wouters was in zijn actieve voetbalcarriere een defensieve middenvelder. Een fenominale balafpakker. Voor de ouderen onder ons: eentje van het caliber Johan Neeskens. Hoewel niet groot van gestalte, was hij voor geen kleintje vervaard. De tackle was zijn bekendste handelsmerk. Technisch vaak perfect uitgevoerd maar soms ook wel snoeihard in zijn uitwerking. Een harde werker, onverzettelijk, een rots in de branding.
Was je langs Jan Wouters dan had je ook kans om te scoren. Dan stond je voor de keeper! Hij was de man met de ultra kromme benen. Als hij zijn knieen tegen elkaar deed kon er nog met gemak een balletje tussendoor. Niet aan te raden want Wouters hield niet van een ‘bruggetje’, zoals de Belgen zeggen. Dat ging je gegarandeerd bezuren. Hij werd ook zeer gewaardeerd om zijn scherpe steekbal over de grond of door de lucht, waarmee hij aanvallers als Bergkamp of Gullit perfect in stelling kon brengen. Een voetballer dus die je er echt wel bij kon hebben.
In april 1993 speelde Nederland een WK kwalificatieduel tegen Engeland op Wembley. Uitverkocht huis. 75.000 toeschouwers waren gekomen voor een sterk Engeland, met o.a. Cascoigne, Barnes, Inch, Ferdinand en Plat. Nederland, coach Advocaat, speelde o.a. met Rijkaard, Wouters, Bergkamp, Gullit, Winter. Met name Gascoigne (Gazza) was die avond uitstekend op dreef. Gazza speelde de Nederlandse verdediging totaal overhoop. Binnen 25 minuten stond het 2-0 voor Engeland door goals van Barnes en Plat. Er moest iets gebeuren!
Tja, en dan komt dat strategisch innovatieve Woutersmoment. Hoge bal. Gazza kopt en veel te laat komt Jan Wouters nog aanzeilen. Raakt geen bal maar deelt een elleboogstoot uit van heb-ik-jou-daar. Gazza ligt dizzie en krimpend van de pijn op de grond. Na de rust komt hij niet meer terug. Gebroken kaak luidt de diagnose later. De angel is er uit bij Engeland. Goed gedaan van onze strateeg Wouters! Nederland weet er nog een gelijkspel (2-2) uit te slepen door Bergkamp (voor rust, op aangeven van Jan Wouters) en Van Vossen (penalty na rust).
Na de Yuri Van Gelder (turnen) en de Epke Zonderland (turnen) wordt het na bijna 20 jaar wel eens tijd om de Jan Wouters aan dit illustere Nederlandse rijtje toe te voegen. Een goed uitgevoerde Jan Wouters is genadeloos. Hij heeft ook wel wat weg van een vluchtelement uit het turnen want hij telt pas als een Jan Wouters wanneer beide benen volledig gestrekt zijn en beide voeten tegelijk van de grond. Bovendien moet het resultaat van de actie zijn dat de tegenstander definitief het veld ruimt. Laatste criterium voor erkenning is dat hij meerdere keren door de zelfde persoon moet zijn uitgevoerd. Geen probleem. Een tijdje ervoor had Wouters, als speler van Ajax, Alex Pastoor van FC Voldendam (nu trainer van N.E.C.) met het zelfde wapen bestookt en uitgeschakeld.
In de voetballerij wordt de Jan Wouters steeds vaker weer gebruikt. De actie is echt hot, een ware revival. Niet alleen in Nederland, ook op de buitenlandse velden wordt driftig meegedaan. Er gaat bijna geen wedstrijd voorbij of er wordt een Jan Wouters of iets wat er sterk op lijkt, gedemonstreerd. Vaak met te veel bloed! Een goede uitvoering laat weinig bloed zien.
De schade zit van binnen waar een botje is gescheurd of versplinterd. Keihard maar o zo effectief. Na iedereen een kale kop, iedereen tattoos, iedereen een grote duim, iedereen de voetbalkousen tot het kruis opgetrokken, nu de nieuwste trend: iedereen een gepanserde elleboog. Het elkaar nadoen is het hoogste goed in voetballand bij gebrek aan eigen creativiteit. Nou, geef mij dan maar een innovator als Jan Wouters……. Volgende trend is al waargenomen overigens: iedereen een plukje haar onder de kin!
