“Ze heeft kort, rataangevreten of stijlvol, haar of lang haar dat in een strakke staart of asymmetrisch met één kant weggeschoren gedragen wordt. Qua kleding draagt ze een blokjesblouse, spijkerblouse of wat voor blouse dan ook. Ze kan ook t-shirts dragen met kekke prints van onbekende bandjes. Ook wordt ze vaak gezien in capuchontruien en draagt ze een spijkerbroek met een laag kruis, afhangend, met soms nog een gedeelte van de Pieces of Björn Borg boxer zichtbaar. Het schoeisel van de lesbienne bestaat uit Vans, Allstars of Adidas. Eigenlijk draagt ze alle soorten schoenen, zolang er maar geen hak onder zit. De rest van haar accessoires bestaan uit Dakine of Herschel rugtas, een Adidas horloge, een pet of mutsje en tattoos. Haar nagels zijn ongelakt of afgebladderd.”
De gaydar in de praktijk
Noem het een gaydar of een scherp analytisch vermogen. Hoe dan ook, zo deed ik dat. De lezbioten onderscheiden van de hetero’s. Gewoon het uiterlijk afscannen en voldeed de dame in kwestie aan de bovengenoemde punten, dan ging ik er vanuit dat ze lesbisch was. Mijn taak vanaf hier; laten merken dat vrouwen ook mijn voorkeur hebben. Ik zakte wat verder onderuit, sloeg mijn ene been met een groots gebaar over de andere zoals mannen dat ook doen, deed m’n jas uit zodat ze m’n blokjesblouse, afzakbroek en tattoos kon zien en zocht oogcontact.
Wachtend op een blik der herkenning, een samenzwerend knikje of beter nog; een fikse flirtpartij met haar telefoonnummer als eindresultaat. Reageerde ze niet op mijn avances? Dan zat ze nog in de ontkenning. En dat waren er veel. Zo niet alle. Die in de ontkenning zaten. Maar daar gaat het nu niet om.
Een lipstick-lesbie zijn
Hoewel een deel van de lezbioten nog steeds te herkennen is aan haardracht en kledij -of het fanatiek beoefenen van een sport, zoals voetbal, iets met testosteron denk ik-, is een minstens net zo groot deel niet van de hetero’s te onderscheiden. Misschien komt het door de grotere acceptatie van homoseksualiteit, misschien wordt de behoefte om bij de groep te horen minder, misschien is het zijn van een ‘lipstick-lesbie’ gewoon een nieuwe trend. Hoe het ook zij; het wordt er niet makkelijker op om de hetero van de lesbo te onderscheiden. En we hebben het al zo moeilijk.
Verheterosering van de lezbioten
Echter! Er is nieuws. Goed nieuws. Ontsteek de loftrompet en laat een driewerf hoera horen voor…’Brenda’! Jawel! Brenda! Dé oplossing voor de problemen die de verheterosering van de lezbioten met zich mee brengt. Brenda is te downloaden. Op je smartphone. Voor iedereen die lesbisch of nieuwsgierig is. Het principe is heel simpel; je maakt een profiel aan met je naam en een foto.
Op zoek naar echte liefde
Dan kan meteen het feest beginnen; de profielen van alle andere lezbioten die de app hebben geïnstalleerd worden geladen mét vermelding van het aantal meters of kilometers afstand dat ze zich van je bevinden. Fantabuleus! Via een chat kun je met elkaar communiceren. Tevens wordt er melding gemaakt van hoeveel mensen je profiel bekijken. Er moet echter een abonnement afgesloten worden om te kunnen zien wie dat doen, maar wie voor de liefde gaat, kijkt niet op een eurootje minder of meer. Brenda zorgt er voor dat je op betrouwbare wijze kunt vaststellen of er lesbische eenheden in je omgeving verkeren en zo ja, wie dat zijn. Oftewel; de applicatie is even prachtig als de naam ervan.
De oppervlakkige jachtmethode proberen
Nee. Eigenlijk, om eerlijk te zijn, hou ik er zelf niet zo van. Ik vind het een beetje ver gaan. Iets te ver. En ik vind het een beetje kinderachtig. Ik ben al 26 en veel te oud voor dit soort oppervlakkige jachtmethodes. Maar ik ben van mening dat men iets pas mag beoordelen nadat men er kennis van genomen heeft, dus ik het toch maar even geïnstalleerd toen ik er van hoorde.
Betrouwbaarheid testen van geliefde
Nouja, met een fakeprofiel natuurlijk. Want ik wil niet dat mensen denken dat ik wanhopig of zo iets ben. Daarnaast heb ik momenteel al een geliefde aan mijn zijde. Die ik trouwens ook tegen kwam op Brenda. Zij wist er blijkbaar al van. Wellicht was het ethisch niet helemaal verantwoord, maar ik heb meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om haar betrouwbaarheid te toetsen. Ik sprak haar aan, met m’n fakeprofiel en foto van een mooi meisje, maakte haar wat complimenten en vroeg haar mee uit. Haar antwoord? “Sorry, ik heb een vriendin.” De Heere zij geprezen.
Hierna wilde ik het verwijderen. Met de beste intenties, maar op de één of andere manier heb ik in plaats daarvan een echt profiel aangemaakt. Met eigen naam en foto. En een abonnement, om te zien wie mijn profiel bezoekt. Iets met zelfbevestiging denk ik. Zien en gezien worden. Het onderliggende principe blijft onveranderd.
CC-Foto: Diricia De Wet
