Altijd lachen, columnisten uit een krant die elkaar in het openbaar fileren. Frank Kalshoven, economiecolumnist bij de Volkskrant, heeft een bloedhekel aan collega stukjestikker Marcel van Dam: ‘Als je de beschaving nog één keer ten onder laat gaan, hou ik ermee op je te lezen.’
Frank Kalshoven, columnist van economie-rubriek Het spel en De Knikkers, heeft geen zin meer in de apocalyptische schrijfsels van Marcel van Dam. De conservatief-linkse ex PVDA-er dreint week in, week uit over de ondergang van de beschaving tot ergernis van Kalshoven: ‘Ik vind het soms lastig de argumentatie voor SP-achtige standpunten te begrijpen.’
De zure Volkskrant-columnist Van Dam vergelijkt mensen met ‘grondstof’, gelooft dat ongediplomeerden leven ‘onder een regime van postmoderne slavernij’ en meent dat ouderen ‘vervroegd dood moeten omdat ze te duur zijn.’
Kalfshoven is deze zwartgallige flauwekul beu. ‘Stap eens met je andere been uit bed, Marcel’, schrijft hij vanochtend in de papieren editie van de Volkskrant. Frank geeft zes opbeurende schrijftips aan Van Dam; schrijftips waar wel meer boze scribenten zich aan kunnen laven trouwens (wij noemen geen namen…).
Overdrijven
1) Vermijd de overdrijving
2) Stel je mening eens uit. ‘Die interesseert me eerlijk gezegd maar matig. ‘Opinion is cheap‘, zegt de journalistieke wet’, duidt Frank.
3) Concentreer je in aanvang op de analyse van het vraagstuk in plaats van alles al zeker te weten.
Ranzige seksgrappen
4) Maak geen ongepaste seksgeintjes over uitkeringstrekkers. Kalshoven typeert Van Dam’s opmerking dat ‘bijstandmoeders ambtenaren moeten verwennen in ruil voor een uitkering’ als een ‘ranzige grap’. ‘Laat die grappen maar zitten.’
5) ‘Wees expliciet en specifiek over de doelen die je kiest’, doceert Kalshoven. Hij bedoelt: weet Mars in zijn oneindige wijsheid toch nog ergens iets te zien waar we ons aan vast kunnen houden? Zo ja, waar? Zo nee, waarom niet? Kom eens door met een argument, kortom.
6) ‘Toon ons eens een optie om een oplossing te bieden’, schrijft Kalshoven. De econoom heeft al één hele mooie optie in de aanbieding: niets doen. ‘Waar brengt ons dat?’, filosofeert hij.
Goede vraag. Is niets doen soms niet beter dan iets doen? Nog betere vraag: zou de wereld er echt slechter op worden zonder de columns van Marcel van Dam?
