We kregen een lift die ons de modder van Noord-Kenya drie schoppen laat geven. En hoe. Een Toyota Land Cruiser van Kenya Power, inderdaad een staatsbedrijf. Land Cruisers zijn monsters. Chris en ik zijn onze passie voor de stalen ros die Land Rover heet helemaal kwijt. Today, Tomorrow, Toyota. Dit wordt geen reclametekst, integendeel. We hebben een haat-liefde relatie met de Japanner op weten te bouwen. We scheurden dan wel met de 4×4 op volle toeren door waterplassen en modderpoelen, maar we hebben deze auto ook met hele andere ogen bekeken.
Je ziet ze in veel kleuren, maar de witte, die gaat vaak gepaard met een blanke bestuurder. De chauffeurs van deze auto’s zijn idealistisch van karakter, goed geschoold, van goede komaf en zijn werkzaam in de wereld van het ontwikkelingswerk. AZG, CARE, USAID, SOS Kinderdorpen en nog veel meer NGO’s met dikke hoofdletters. Je herkent ze door grote stickers op de deuren van de auto. Al deze mensen hebben een ding gemeen en dat is dat ze geen lifters meenemen. Een Duitse leraar in een derdehands Toyota Corolla nam ons mee en ook de Amerikaanse missionaris in een versleten Tata 4×4 gaf ons een ritje, maar de mzungus – of hun Afrikaanse chauffeurs – in de witte tank van Afrika keken allemaal de andere kant op.
Iedere dag duimen we voor een lift
De Duitse leraar wist het naar mijn eigen volle tevredenheid te omschrijven. “Ik heb nog nooit een auto van SOS Kinderdorpen met een kind erin zien rijden.” Amen und danke schön. Natuurlijk valt er iets te zeggen voor de verzekering van de NGO: alleen de chauffeur is verzekerd en dat is niet zo gek anders als je bedrijfsauto’s en vrachtwagens in Europa in acht neemt. Echter, rijden hier heel erg veel auto’s op de weg die slechter verzekerd zijn dan de witte Land Cruisers. Je kunt je toch niet voorstellen dat de eerste de beste Keniaan een verzekering voor een Europese bijrijder afsluit? Precies, maar hij neemt ons wel mee.
De NGO’s die we tijdens onze reis bezoeken zijn allemaal enorm gastvrij, maar wat gebeurt er wanneer de chauffeur niet van onze komst af weet maar ons wel langs de kant van de weg ziet staan? Hij rijdt door en zijn buurman neemt ons mee. Er zijn meer buurmannen dan ontwikkelingswerkers en daarom hebben we het inmiddels al tot de hoofdstad van Tanzania geschopt. Iedere dag duimen we voor een lift in een pick-up, zo eentje die in Soedan zo vaak voor ons stopte. Haren in de wind, de huid in de zon en niets meer dan glimlachen. Een Toyota Hilux. Misschien hebben we dan toch liever een Hilux dan een Land Cruiser. Die is in Nederland ook nog eens drie keer goedkoper dan de grote broer.
Sierd van der Bij (24) lift onder de noemer Thumbs Up Africa van Groningen naar Kaapstad. Je kunt de avonturen van Sierd en zijn medereizigers volgen.
