Nederlandse spitsen zijn wereldspitsen. Allen voortgekomen uit den Hollandsche School, alwaar men reeds decennia lang niets anders doet dan lesgeven in aanvallen. Van Cruijff naar Van Basten tot Bergkamp, via Kluivert naar Van Nistelrooij richting Huntelaar en Van Persie. Wereldspitsen afkomstig uit de Eredivisie. En nu hebben we Bony, Finnbogason en Pellè.
Voetbalcultuur
Verzorgd voetbal, nog beter: totaalvoetbal, is uitgevonden op onze straten en knollenveldjes. Ieder kind op voetbalschoenen leert te scoren, maakt niet uit of ze verdediger of aanvaller zijn. Zo is onze voetbalcultuur en dat heeft ons in het verleden spectaculair goede aanvallers opgeleverd.
En nog. De voorhoede van het huidige Nederlands Elftal doet voetballiefhebbers over de hele wereld kwijlen van jaloezie. De topscorers van Engeland en Duitsland worden bijgestaan door geweldige middenvelders en gevaarlijke flankspelers. Verdedigend is het allemaal niet hoogstaand, maar wat zou het? Den Hollandsche School draait om aanvalluh en de resultaten van de opleiding zijn vaak briljant gebleken.
Topscorers
Maar de geniale talenten komen nauwelijks nog de opleiding door. Merkwaardig, aangezien deze studenten worden verdrongen door buitenlandse voetballers die lager geschoold zijn en nog eens meer geld verdienen ook. De enige verklaring hiervoor is een gebrek aan kwaliteit bij onze jongens en dat kan op den duur zowaar een uniek spitsenprobleem voor het Nederlands Elftal opleveren.
Dit rampscenario wordt gestaafd door eerlijke statistieken. De topscorers dit seizoen zijn Bony, Finnbogason en Pellè; de eerste Nederlander is Lex Immers op plek 5. Optimisten kunnen het een momentopname noemen, realisten bezien de cijfers van de afgelopen vijf seizoenen:
Seizoen 2007-2008: Huntelaar werd topscorer, gevolgd door N’Kufo en Suarez.
Seizoen 2008-2009: Geen Nederlander in de top-3 (El Hamdaoui, Suarez en Berg).
Seizoen 2009-2010: Geen Nederlander in de top-3 (Suarez, Ruiz, Junker).
Seizoen 2010-2011: Geen Nederlander in de top-3 (Vleminx, Bulykin, Junker).
Seizoen 2011-2012: Bas Dost werd topscorer, gevolgd door Luuk de Jong en Malki.
Niet alleen de top-3 kent weinig Oranje-inbreng, als je de top-5 of zelfs de top-10 bekijkt blijven de Nederlanders stevig ondervertegenwoordigd. In 2009-2010 stond er slechts één Nederlander in de top-10 (Bas Dost) en gemiddeld kunnen we sinds 2007 slechts 2 tot 3 leerlingen van den Hollandsche School bij de beste 10 schutters rekenen. Opmerkelijk.
Zorgwekkend
De hoopgevende goalgetters Bas Dost en Luuk de Jong hebben het dit jaar hogerop gezocht. De droeve constatering is wel dat hogerop ook al de Duitse middenmoot betekent. En zelfs daar hebben ze aanpassingsproblemen. Gelukkig lijkt het erop dat beiden hun draai beter kunnen vinden, maar of we hier over toekomstige kwaliteitsspitsen van Oranje praten is zeer de vraag.
Zorgwekkend is dat de nieuw lichting wereldspitsen juist op de Nederlandse velden zou moeten kunnen doorbreken. Het niveau in de Eredivisie stelt internationaal weinig voor, dus talenten komen eerder aan spelen toe. Maar als het hier niet eens lukt is het toch beroerd gesteld met aanwas van nieuwe voetbalhelden.
Eigen jeugd
De oplossing ligt mogelijk in de invoering van de 6+5-regel, maar wanneer het voetbal daadwerkelijk kennismaakt met dit plan om meer eigen jeugd en het liefst meer eigen nationaliteit in de competities te krijgen, weet niemand.
Daarnaast zou het scoutingsapparaat van de betaaldvoetbalclubs zich meer op de Nederlandse jeugd kunnen richten, in plaats van zaakwaarnemers tevreden te houden met de aankoop van buitenlandse flauwekul-talenten of afbouwende ervaringsbrokken.
Het niveau in Nederland is niet geweldig, laat de jonge jongens dan vooral minuten maken. Ik verwacht niet dat de nieuwe Bergkamp of Van Basten zich deze week nog meldt, maar ergens bij de beloften loopt toch vast al een groter talent dan Bulykin of Matavz rond?
