Er zijn van die labels die je in het hart sluit, in de wetenschap dat vrijwel elke release die deze de wereld in pompt direct de kast in kan worden geschoven; juweeltjes, stuk voor stuk. Het Belgische ZealRecords is voor mij een van die labels. Ook dit jaar weer verantwoordelijk voor een aantal verrijkingen van de platenkast; Tomàn, Isbells of Mad For Mountains om slechts drie namen te noemen. En ook Believo! uit Kortrijk kwam na drie jaar eindelijk met een opvolger op het debuut Radical Myth. Het tweede album Hard To Find, donkere indierock in de lijn van Sebadoh, Hüsker Dü en meer van dat soort vroeg jaren ‘90 indierock. Reden om contact op te nemen met gitarist Dirk Thielemans over het nieuwe album van het trio.
Het heeft drie jaar geduurd alvoren jullie met de opvolger van Radical Myths zijn gekomen. Waarom deze rust?
“We wilden op ons eigen tempo naar die tweede plaat werken. Ondertussen hebben we heel wat opgetreden en twee 7 inch plaatjes gemaakt dus hebben we niet echt stilgezeten. Daarna zijn we begonnen met nieuwe nummers te schrijven voor ‘Hard To Find’ die we in verschillende sessies doorgaans het jaar hebben opgenomen.”
Jullie muziek gaat terug op de indierock van eind jaren 80, begin jaren 90. Noiserock, shoegaze en de posthardcore weerklinken in jullie geluid. Bands als Hüsker Dü, Sebadoh, Sonic Youth lijken de basis te zijn. Wat zijn uw inspiratiebronnen?
“De bands die je noemt vormen zeker een basis in wat we doen door hun oprechtheid en hun unieke sound. Maar het is niet zo dat we ‘tunnelvisie-nostalgen’ zijn die de godganse dag enkel platen van vijftien, twintig jaar op de platenspeler leggen. We hebben een brede interesse in de muziek die zich nu afspeelt; hedendaagse bands die opvallen door hun eigenzinnigheid, door hun compromisloze aanpak. Ariel Pink’s Haunted Graffiti bijvoorbeeld is zo’n artiest/band die we heel goed vinden.”
Hard To Find kent naast de genoemde bands ook een warm zomerse bries. Hebben jullie bewust geprobeerd een zomerplaat te maken, voor met de surfplank onder de arm, of is het invulling van mijn kant dat ik de zomer hoor omdat ik de plaat de hele zomer heb gehoord?
“Vind je? Zelf vind ik het een vrij donkere plaat geworden, hoor. OK, laten we het anders houden op een herfstplaat met wat indian summerfeel (lacht)”
Beide platen komen uit bij Zealrecords. Vanwaar dit label?
“Bij Zealrecords hebben ze ons als band de kans gegeven om in alle stilte te groeien wat voor ons al meteen duidelijk was dat we destijds de juiste keuze hadden gemaakt. Geert Zeal is een echte muziekliefhebber die niet in statistieken praat en zo iemand hadden we nodig (lacht). We beseffen maar al te goed dat we geen grote vis zijn in de Zeal-vijver, maar toch voelt het aan als een hechte familie. En dat gevoel is het allerbelangrijkste.”
Nederlands popjournalist Theo Ploeg constateert dat er momenteel een nieuwe “indie”/”DIY” golf gaande is die hij op Frnkfrt als “neo indie” bestempeld. Kunnen jullie daar in herkennen? Proberen jullie ook bewust zaken in eigen handen te houden, zoals werd gedaan in de vroege dagen van de indierock?
“We proberen inderdaad veel zaken in eigen handen te houden zonder daar rechtstreeks het hippe attitudelabel ‘DIY’ op te kleven: artwork, video’s, stickers, website,…doen we allemaal zelf omdat het zo leuk is om te doen. Punt. Het is dus geen ethische kwestie bij ons, hoor.”
Met bands als The Men, Japandroids, Cloud Nothings of Nikoo lijkt er inderdaad spraken van een wederopstanding van de indierock zoals wij (we zijn leeftijdsgenoten) die in onze jeugd luisterden. Heb jij een verklaring voor deze wedergeboorte?
“Zelf heb ik het nooit ervaren dat wij muziek maken die op een of andere manier afgesloten zou zijn in een tijdperk, een decennium, whatever. We zijn er in elk geval niet mee bezig als we nieuwe liedjes maken. We hebben geen uitgetekend plan, we doen gewoon waar we op dat moment zin in hebben.”
Gezien de golf aan sterke noise en indierock uit België krijg ik hier, 10km over de grens, de indruk dat er een zeer gezond muzikaal klimaat is voor deze muziek ( denk aan New Bleeders, Little Trouble Kids of Raketkanon Om slechts enkele te noemen). Hebben jullie een verklaring voor dit gezonde klimaat?
“Gent en Kortrijk hebben altijd een boeiende muziekscene gehad en heel veel kids komen vandaag de dag snel in aanraking met die muziekstijlen volgens mij. Voor de rest kan ik weinig verklaren: Vlamingen zijn geen grote praatjesmakers, maar dat komt allemaal wel goed als de gitaren ingeplugd worden.”
