Natuurlijk, het zat er aan te komen. Weg uit de politiek, een partij die zich vervolgens verscheurt – daarna electoraal instort – en dan komt de kritiek. Oud-GroenLinks senator Leo Platvoet ging vrijdagnacht op Facebook vol op het orgel. Femke Halsema heeft het gedaan, zoveel is duidelijk. “Als Duijvendak en Van Ojik GroenLinks er weer boven op willen helpen zullen ze radicaal met het liberale gedachtegoed van Halsema moeten afrekenen.” Plus: is Wijnand Duyvendak back in the game?
Het is deze angst die de voormalig partijleidster terecht parten speelt: zal alle ellende met terugwerkende kracht op haar bordje terechtkomen? Een vraag die beantwoord zal worden wanneer de GroenLinks-commissie die onderzoek doet naar de meest recente verkiezingsnederlaag begin volgend jaar haar rapport zal presenteren. Toch neemt Platvoet alvast een voorschot.
“Ik heb in Liberia weer wat tijd genomen om GroenLinks nieuws tot me te nemen. Lees dat Duijvendak en Van Ojik los van elkaar tot de conclusie komen dat ‘in deze tijd’ het morrelen aan de WW niet past. Maar wel in een tijd van hoogconjunctuur. Beetje naïef van beide heren. Denken/dachten ze nu echt dat hoogconjunctuur een permanente verschijningsvorm van de kapitalistische markteconomie is? En was er wel sprake van een hoogconjunctuur toen Halsema in 2005 met haar onzalige plannetjes op de proppen kwam? Ik dacht van niet. Juist in het -theoretische- geval van een structurele hoogconjunctuur hoef je je geen zorgen te maken over de WW, want dan is er immers weinig werkloosheid.”
“Toen Halsema in 2005 met haar onzalige plannetjes op de proppen kwam?” Voorwaar, een dodelijke zin. Ware het niet dat Platvoet in 2005 óók nog senator was voor GroenLinks. Sterker, hij was het van van dinsdag 8 juni 1999 tot dinsdag 12 juni 2007. Halsema was toen partijleider en zou uiteindelijk langer Tweede Kamerlid zijn dan Platvoet senator.
Het is een voorbode van wat GroenLinks te wachten staat. Onlangs werd een groot deel van de fractiemedewerkers ontslagen. Ook op het Utrechtse partijbureau vielen zware klappen. Zelfverklaard tussenpaus Bram van Ojik ziet zich gesteld voor een grote opdracht: het verlies beperken bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2014. Want als de partij daar ook onderuit gaat, zit GroenLinks in zwaar weer. Afdrachten van wethouders en raadsleden die niet meer binnenkomen afgezet tegen de recente miljoenenaankoop van het partijbureau: ook de meest progressieve rekenmeester zal dan moeten concluderen dat dit ‘m niet gaat worden.
Ondertussen gonst het van de geruchten binnen de partij. Zal Wijnand Duyvendak – Platvoet noemt hem niet voor niets – voor het voorzitterschap gaan binnen GroenLinks? Na zijn smadelijke aftocht uit de Tweede Kamer is hij op zoek naar inkomsten. Het is niet voor niet niets dat het gevallen Kamerlid zich recentelijk probeert te profileren via het wetenschappelijk bureau van de partij: De Helling. Sterker, hij gooit een heus manifest naar zijn partij.
Inderdaad, dezelfde Duyvendak die zijn zetel opgaf omdat hij spijt had van zijn inbraak op een zeker ministerie en de bedreigingen aan het adres van ambtenaren, broedt op een terugkeer in het hart van de partij. Eruit gegooid (terecht!) door Halsema en nu met een omweg terug. Kan dat? Ja, het is GroenLinks, natuurlijk kan dat.
Maart is de maand dat GroenLinks knopen moet doorhakken, dat is het moment dat er een nieuw partijbestuur benoemd moet worden. Inmiddels is duidelijk dat fractievoorzitter Bram van Ojik een tussenpaus is: hij zal nooit lijsttrekker worden. Ondertussen roert zich binnen GroenLinks ook een Niet Nix-achtige beweging. Jongelui met ambitie die zich zorgen maken over de koers van de partij. Jongelui die zich de afgelopen campagne zich meer dan honderd procent hebben ingezet. Er worden ook namen genoemd. Zoals daar zijn de Amsterdamse Rosalie Smit die vooral bekend is van het leiden van menig GroenLinks-congres. Ook zingt de naam van oud-Kamerlid Rik Grashoff rond die veel respect afdwong in de Nationale Vergaderzaal als lid van de commissie De Wit die onderzoek deed naar de financiële crisis en de rol van de banken en de overheid.
Inderdaad, het rommelt dus binnen GroenLinks. Dat hoort bij de partij maar tegelijkertijd ligt het deze niet. Ongeacht de ups and downs bleek de inzet van Paul Rosenmöller en Femke Halsema (samen 16 jaar leiderschap) meer dan enige tijd gewaardeerd te worden: stabiliteit. Die duurzaamheid (haha) is nu dus even zoek. Het zou zuur zijn als het uiteindelijke resultaat van die zoektocht op de schouders van Halsema zou eindigen. Het lijkt er echter op dat dat de inzet is van Platvoet cum suis.
