Nederland, land van domineezonen die grappen maken. Het ganse twittervolk vraagt zich af of Theo Maassen zijn stand-up grollen meent. Of hij meent dat Wilders geen beveiliging meer mag genieten of hij meent dat vrouwen naakt over straat moeten.
Het opwerpen van deze vraag is simplistisch. Kunst, ook de beroerde kleinkunst van Theo Maassen, moet je niet politiek willen beoordelen. Dat hebben we toch geleerd op school?
Gerard Reve stond ooit met een hakenkruis en een hamer en sikkel op zijn borst op een poezie-festival in Kerkrade te schreeuwen dat´het zwarte tuig´ het land uit moest. ‘Op naar de blanke macht’, bulderde hij.
Meende de schrijver dat? Gechoqueerd progressief Nederland vond van wel. Reve, de rasprovocateur, liet het lekker in het midden, maar gaf later toe dat hij vanzelfsprekend geen racist is, maar veinsde uit effectbejag.
Dat was jammer, die bekentenis. Literaire verwondering moet je niet naar de politieke arena willen halen en zeker niet langs een morele meetlat willen leggen. Kunst gaat over ontroering, over mooi of lelijk, niet over goed of fout.
Theo Maassen is helaas geen Reve. Zijn conference is het product van een Hollandse kleinkunstenaar, van iemand die uiteindelijk toch een halve schoolmeester is met een zwaaiend vingertje. Van iemand die liever preekt dan ons zelf laat nadenken.
Maassen wil opvoeden, met harde hand het liefst, zeker mensen die het niet met hem eens zijn of die hij verafschuwt om wat voor reden dan ook. Hij rekende in DWDD ooit op inquisitieachtige wijze af met niemand minder dan Patricia Paay – haar enige misdaad was dat ze in Playboy poseerde. Dat leverde toen huiveringwekkend genante televisie op.
Maassen ging nog verder in het tonen van zijn walging voor andersdenkenden: hij gooide ooit een camera kapot van een fotojournaliste die haar werk stond te doen op een komediefestival en rukte de tape uit een camera van twee studenten van Campus TV die hem op de openbare weg wilde ondervragen.
Dat was allemaal niet verheffend en zeker niet om te lachen, het was vooral erg pijnlijk en lelijk. Vanavond is ook van Muiswinkel, ook zo’n verschillige grappenmaker die ons wil opvoeden in plaats van ons geestelijk wil beroeren.
De beste remedie? Gewoon niet kijken. Oh, ja die kop van dit artikel is niet gemeend hoor, het was om u hierheen te lokken.
