Normaliter is een door Geert Wilders aangekondigd offensief tegen Moslims in het algemeen en Marokkanen in het bijzonder wereldnieuws. Tien jaar lang werd Wilders gezien als dé oplossing voor de integratieproblemen waar allochtonen al jaren mee worstelen. Het gevecht met de moslims werd zelfs wereldnieuws en Wilders werd een veelgevraagd spreker.
Omdat Wilders vrijwel iedere dag het wereldnieuws domineerde, steeg de populariteit van de PVV tot grote hoogten; van 2 naar 9 en uiteindelijk 24 zetels in de Tweede Kamer. De PVV is vertegenwoordigd in tien van de twaalf provincies en in twee gemeenteraden. Het avontuur van de PVV leek helemaal niet meer stuk te kunnen toen VVD en CDA in 2010 stonden te springen om een coalitie te vormen met de grootste winnaar van die verkiezingen. Nederland snakte naar een oplossing en was ervan overtuigd dat de PVV die kon bieden.
Hoe anders liep de geschiedenis; de PVV werd van een populistisch vehikel een echte regeringspartij en moest meebeslissen over impopulaire maatregelen. In het Catshuis kon Geert Wilders niet meer wegduiken of de PvdA naar voren schuiven, maar moest hij het zelf doen. Hij kon Job Cohen niet meer aanwijzen als bedrijfspoedel, waar hij dat eigenlijk zelf was. Nee, hij moest nu zelf knopen doorhakken en dat viel hem zwaar. De rest is geschiedenis; de 24 zetels waren het maximale, omdat Wilders de tijdsgeest mee had.
De daarop volgende verkiezingen van afgelopen 12 september heeft de VVD een slimme zet gedaan: de liberalen hebben het partijprogramma van de PVV grotendeels overgenomen en gedaan alsof het van hen was. De PvdA moet hebben gedacht; wat zij kunnen, kunnen wij ook maar dan beter en kopieerde op haar beurt het partijprogramma van de op links populistische SP.
Zowel de VVD als PvdA gebruikten alleen niet dezelfde woorden; het snoeiharde taalgebruik van de PVV werd in het VVD-partijprogramma een beetje afgezwakt en netjes verpakt, zoals alleen VVD’ers dat kunnen. Feitelijk zeiden ze hetzelfde, alleen dan in nettere bewoordingen. Zo ook bij de PvdA, die feitelijk hetzelfde riepen als de SP, alleen dan in hele nette woorden, zodat het niet opviel.
De PVV verloor 9 zetels bij de laatste Kamerverkiezingen en het PVV-sprookje leek voorbij; de helden van weleer waren gevallen. De haatpartij lijkt voor eeuwig veroordeeld tot de oppositiebankjes. Omdat haar partijprogramma over het algemeen waren overgenomen door de VVD viel de PVV niet meer op. En dus gebeurde, waar men voor vreesde; de PVV-voorman kondigde in een NOS-interview aan nog harder in te zullen gaan op moslims. Hij gaat ze nog harder aanpakken.
In de praktijk betekent dit zo goed als nog harder roepen, schelden, tieren, haatzaaien en discrimineren. Het niveau van het debat wordt daarmee niet beter. Sterker nog; met een scheldende politicus iedere dag op televisie denkt de burger dat het gewoongoed is geworden, waardoor de mensen op straat elkaar ook nog eens gaan uitschelden om niks.
Wilders moet wel om op te vallen, maar creëert tegelijkertijd een heel naar neveneffect; Nederland denkt dat schelden, tieren, schoppen en slaan gewoon mag. Het behoort immers tot de vrijheid van meningsuiting. Niemand staat erbij stil dat dit geen vrijheid van meningsuiting is, maar gewoon ordinair en asociaal gedrag. Het is daarom goed dat nu ook de VVD afscheid heeft genomen van de PVV. Hopelijk houden ze dat vol.
Grappig genoeg noemde Wilders in het NOS-interview Marokkanen “mensen die anders zijn dan zij uitsluiten van deelname aan de samenleving”.
Een typisch gevalletje ‘de pot verwijt de ketel’. Erg consistent is Wilders ook niet, want eerst waren de moslims een gevaar voor de wereldvrede; later waren het achtereenvolgens de PvdA (Job Cohen in het bijzonder), Griekenland, Europa, de Polen en recentelijk nog de ouderen.
Nu zijn het ineens weer de moslims, dus het laat zich raden wie het volgende slachtoffer is, als het schreeuwen over het gevaar van de moslims is verstomd. Precies, dan is de Partij van de Arabieren weer aan de beurt.
Angstzaaien zit Wilders in het bloed; hij doet het met gevoel van perfectie, maar zijn verhaal is niet nieuw meer.
Voorafgaand aan de afgelopen verkiezingen is druk gespeculeerd over het al dan niet stoppen van de PVV, omdat de Wilders-magie duidelijk is uitgewerkt. Nu mag de PVV wel hoog in de peilingen staan (met 25 zetels de tweede plek achter de PvdA), maar dit zijn slechts peilingen. Nederland heeft gezien dat Wilders wel problemen aan de orde kan stellen, maar daar nauwelijks oplossingen voor heeft.
Ook nu Wilders roept dat de Marokkanen het grote probleem zijn van Nederland en dreigt met keiharde taal, is niemand echt meer onder de indruk. Het zal hooguit worden opgepikt door politieke volgers; de rest van Nederland interesseert het nauwelijks meer. Een groot deel van Nederland zit werkloos thuis en wil een baan. Discrimineren is niet de oplossing voor hun probleem; een baan, inkomen… een bestaan. Met het weglopen uit het Catshuis in april 2012 heeft Wilders laten zien dat hij daarvoor geen oplossingen heeft.
Haagse vrienden
De langspeelplaat is sleets geworden. De kans dat VVD en CDA weer met de PVV in zee gaan is vrij klein; zeker het CDA heeft met de huidige 13 zetels leergeld betaald. In een rapport dat de Bossche burgemeester Rombouts had geschreven naar aanleiding van de verkiezingsnederlaag werd geroepen over een onduidelijke boodschap, maar de werkelijke aanleiding voor het forse verlies op 12 september is de samenwerking met de PVV en de partijleiding van het CDA weet dat. Het ontbreekt ze alleen aan durf om dat ook toe te geven.
Nu ook de VVD bij monde van Mark Rutte afstand heeft genomen van de PVV – wat heet , ze hebben het PVV-partijprogramma gekopieerd – heeft de PVV weinig Haagse vrienden meer over. Het probleem is dat Geert Wilders dat alleen nog niet door heeft.
