Remix-albums zijn niet altijd een even groot succes. Zo viel het remix-album van The Twilight Sad enorm tegen, met enkel bewerkingen die afdeden aan het origineel en was ‘A Wrenched Virile Lore’ met remixen van Mogwai’s Hardcore Will Never Die, But You Will een zeer wisselende plaat. Justin K. Broadrick (JK Flesh, Godflesh, Jesu) en andere oudgediende Robert Hampton (Loop) stelen daar de show, maar de 7 minuten die Klad Hest met Rano Pano bezig is halen de spanning eerder uit het nummer dan dat hij deze vergroot. En de enige reden waarom Bastards sterk overeind bleef, was de zang van Björk die door alle vervormingen, verknipping en stijlvariaties heen nog steeds even dominant heen schalde.
Slechts een enkele keer is een een remix album van begin tot eind een succes, Salon Des Amateurs is daar een schoolvoorbeeld van. Tien techno, elektro en anderzijds dance versies van de experimentele herfst piano van de Berlijnse componist Volker Bertelmann (Hauschka) brengen zijn werken in een sterker ander licht. De basis waarmee gewerkt wordt, speelt hierbij echter wel een doorslaggevende rol. Salon Des Amateurs zoals deze in 2011 uitkwam, was een is een album waar de Berlijnse pianist zich liet inspireren door de dansmuziek en op zij geprepareerde piano deze probeerde te benaderen. Samen met leden van Calexico zette Hauschka een aantal akoestische dance nummers op plaat, opgebouwd op een wijze zoals de veelal elektronische dance ook wordt neergezet; repetitieve blokjes als door een automaat gespeeld.
Deze akoestische dance is vervolgens voor remixes weer in handen gegeven van elektronische muzikanten, producenten en componisten die deze weer in stukjes zijn gaan hakken en de stukjes blazers, piano, beats en springende pingpongballetjes tot dancevloer bewerkingen hebben gemaakt. Intrigerend gelaagde stukken waarbij in een enkel geval de geprepareerde piano nauwelijks meer te herkennen is in de kerken aan galm. In alle gevallen te experimenteel voor de disco om de hoek, maar voor de meer experimenteel ingestelde dance en electronica liefhebber juweeltjes voor de vrij ravende geest.
De soms wat houterig repetitieve originelen worden in de nieuwe uitvoering meer gestroomlijnd, waardoor het makkelijker wordt op de tonen weg te zweven, op te gaan in de beats en de steeds op andere wijze opklappende lagen die in de werken zijn gelegd. Weliswaar mijlen verwijderd van de droomlandschappen die Hauschka schildert op bijvoorbeeld Ferndorf of Snowflakes And Car Wrecks, maar even betoverend en fascinerend in een absoluut vergelijkbare sfeer. Precies dat wat je van remixes mag verwachten, stand-alone sterk met meerwaarde bij het origineel zonder deze te laten verdwijnen.
