Het blijft een moeilijk huwelijk, de speelfilm en de musical. De laatste decennia zijn goede musicalfilms schaars. Al jarenlang wordt daarom vol anticipatie uitgekeken naar de verfilming van de meest succesvolle en de langstlopende musical in de geschiedenis: Les Misérables. Een topcast, geweldige muziek en de regisseur van het Oscarwinnende The King’s Speech. Dat moet wel een meesterwerk worden dachten velen.
Het is het beroemde verhaal. Jean Valjean wordt na negentien(!) jaar voorwaardelijk vrijgelaten voor het stelen van een brood. In Frankrijk 1815 was je voor de wet namelijk vaak misdadiger voor het leven, daar geen 23 kansen. Als hij zijn voorwaardelijke vrijlating breekt krijgt hij de inspecteur Javert achter zich aan. Deze inspecteur stort zich als een bloedhond op het vinden van misdadigers. Valjean heeft ondertussen zijn naam veranderd en is burgemeester van een klein dorpje, hij zet zich in om mensen te helpen. Als hij per ongeluk het leven van Fantine (Anne Hathaway) verwoest voelt hij zich verschrikkelijk schuldig. Hij smeekt haar om vergeving en belooft om voor haar dochter Cosette te zorgen. Als Javert hem echter opnieuw op het spoor komt moet hij weer op de vlucht.
Kopie
De musicalversie van Les Misérables won talloze prijzen en oogstte wereldwijd veel lof. Er is dus wat voor te zeggen dat de filmversie zo trouw mogelijk is gebleven aan de musical. Het resultaat is echter minder bevredigend. Les Misérables is geen filmadaptatie maar vrijwel een letterlijke kopie van de theaterproductie. Zo wordt er amper op normale toon gesproken tussen de liedjes. Waar dit in het theater meer gebruikelijk is komt het in de filmwereld zelden voor, het gevolg is dat de aandacht soms flink kan verslappen. Bij minder pakkende liedjes komt de boodschap niet over en zakt het verhaal in. Bijkomend nadeel is dat een aantal van de acteurs geen geweldige zangers zijn.
I dreamed a dream
Het is te makkelijk om te zeggen dat de film een compleet mislukt experiment is. Er zitten namelijk ook een berg goede dingen in. Zo geeft Anne Hathaway een Oscarwaardig optreden met als hoogtepunt haar emotionele vertolking van ‘I dreamed a dream’, andere acteurs doen het ook uitstekend waar enkel bij Russell Crowe soms de zin om te zingen niet helemaal aanwezig lijkt te zijn.
Geloofwaardig
Regisseur Tom Hooper die furore maakte met het schitterende The King’s Speech laat opnieuw zien een begenadigd filmmaker te zijn. Schitterende shots roepen een sfeer op waardoor je je echt in het Frankrijk van de negentiende eeuw waant.
Les Misérables is niet het meesterwerk geworden dat er in zat. Alles bij elkaar opgeteld is het een goede film die wat te lang (157 min) is en soms wat inzakt. De bombastische uitspattingen voelen daarnaast soms niet helemaal juist. De acteerprestaties en sfeer die de film oproept zijn uitstekend en maken een bioscoopbezoek voor velen de moeite waard. Voor de echte musicalliefhebber zal het zonder twijfel zelfs de film van het jaar zijn.
