Mensen onderschatten nog wel eens hoe is het om naar het buitenland te gaan. Zo makkelijk is het niet hoor. Ik bedoel, ga er maar aan staan. Hartstikke jong was ik man! Bij ons in de buurt is het normaal als je toch zeker tot je 27e thuis woont. Ik was vijf jaar jonger en dan zo helemaal in je eentje in een vreemd land gaan wonen, is niet niks hoor. Het liefst schiet ik een balletje op een veldje in Kleintjeskamp en als ik thuis kom heeft mama chocolademelk opgewarmd. Dat is hier dus niet. Ik kan wel janken.
Alexander Büttner zat als een kleine bescheiden jongen tekst en uitleg te geven aan Omroep Gelderland. Eigenlijk een hele gewone knul uit Doetinchem. Maar ondertussen zag je hem denken: “Moet ik nou weer Nederlands gaan praten? Ik ben daar veel te groot voor.”
Zomaar stond hij weer achter een bal aan te hollen in het legendarische Old Trafford. Een maand lang moest de verdediger toekijken maar dit weekend was het eindelijk weer raak. De linksback mocht opdraven tegen West Ham United in de FA Cup en dat was alweer wedstrijdje nummer acht. Lekker hoor. Dat was meer dan hij zelf had verwacht.
Alexander Büttner, een simpele jongen uit de Achterhoek speelt voor misschien wel de grootste club in de wereld en doet dat nog niet eens zo onaardig. Hij is het voorbeeld dat langzaam brengen werkt. Tenminste, hij moet Patrice Evra opvolgen op den duur en ik heb er vertrouwen in dat dat gaat lukken. Alexander gaat ons verlossen van het linksbackprobleem. Veel wenkbrauwen werden gefronst toen hij een contract bij Manchester United ondertekende, maar natuurlijk had hij groot gelijk. Het was geen vorm van zelfoverschatting. Hij had de kans te gaan dus dat doe je dat dan ook. En misschien redt-ie het wel.
Het is natuurlijk een nogal opmerkelijk verhaal. Een nog niet eens zo opvallende verdediger van Vitesse die de oversteek maakt naar Engeland en gaat spelen voor een topclub aldaar. Natuurlijk was Alexander best aardig aan het ballen daar in Arnhem, maar dan nog. Een titelkandidaat binnen eigen landsgrenzen leek een logisch vervolg. Of nog niet eens. Het was nog maar de vraag of hij de concurrentiestrijd dit jaar zou winnen van Patrick van Aanholt. Sterker nog: de kans was groot dat Büttner werd gedegradeerd tot bankzitter. En ja, zie dan nog maar eens een transfer te maken naar een (veel) betere club.
Qua timing kon het dus niet beter. Alexander kwam vast te zitten in een spinnenweb van leugens en intriges. Southampton trok aan hem, de hoge heren van Vitesse wilden hem niet laten gaan en papa wilde zoveel mogelijk geld hebben voor zijn zoon. Wat kon Alex doen? Dit was hij niet gewend. Maar als Manchester United langskomt, is het gedaan met de spelletjes. Alex was gered. Hij kon zich opmaken voor een avontuur wat hij nooit van heeft kunnen dromen en wat misschien nog wel mooier was: hij mocht gaan samenspelen met Robin van Persie, held van beroep.
Het schijnt dat RVP een mentor is voor Alexander en dat is niet gek. Een gelauwerde prof die de superster is van de hele competitie die wat tegen je zegt, dan luister je. Overigens had die mentor ook pakweg Peter-Jan van Zuilen kunnen heten; Alexander luistert naar iedereen.
Ik hoop niet dat hij zal veranderen maar ik ben er wel bang voor. Alexander Büttner gaat het langzaam maar zeker logisch vinden dat hij voor Manchester United speelt. Misschien wil hij dat zelf helemaal niet. Je zag dat hij zich probeerde te verzetten. Maar soms, heel soms, overkomen dingen je. Het is maar te hopen dat het geen Royston Drenthe-verhaal gaat worden.
