Intellectuele muziek bestaat al sinds muziek gecomponeerd wordt. Niet alleen klassieke componisten zoals Haydn en Mozart, maar ook Frank Zappa en Radiohead hebben muziek geproduceerd die een verzameling emotionele vereisten vraagt van de luisteraar. Computermuziekgenres zoals techno, house en elektro kennen ook artiesten die zichzelf de producers van intellectuele muziek mogen noemen. De Iers-Australische Max Cooper is een bijzonder geval in deze groep.
Emotioneel volwassen
Max Cooper maakt muziek waar de luisteraar een volwassen luisterniveau voor nodig heeft. Zijn composities vergen van de luisteraar bovendien een mate van emotionele toewijding en begaafdheid die niet voor iedereen zijn weggelegd. Laat dit dan ook gelijk een poging tot een definitie van intellectuele muziek zijn. De liefhebber van Max Cooper is niet exceptioneel vanwege een IQ, hij is uitverkoren vanwege een bepaalde emotionele volwassenheid.
Biologisch proces
De reden dat mensen zijn intellectuele muziek waarderen verbindt Max Cooper, een afgestudeerd geneticus, zelf aan een biologisch proces. “By searching for the most simple rules governing our complex environment we have been able to make sense and take control of the world around us” (bron). Liefhebbers van intellectuele muziek waarderen de meest ingewikkelde uitvoeringen, zoals zijn ‘The End of Reason’, van muziek die aan de basis heel simpel is, zoals techno. Toch een beetje exceptionaliteit volgens Cooper. Hij stelt hier in feite dat de meest fitte luisteraar complexe muziek kan waarderen, omdat het vergelijkbaar is aan de manier waarop een select groepje mensen de wereld regeert. Slechts een enkeling kan de complexiteit doorgronden.
Overweldigend
Intellectuele muziek waarop ik doel zijn diep dromende composities zoals ‘The End of Reason’ en ‘Micron’. Verzinken in deze platen gebeurt doordat eeuwig lang uitgerekte uithalen van violen en ver weg schallende sirenes zich combineren met het alomringende verheven zuchten van de meest bevallige vrouw. Andere nummers zoals ‘Tears of a Clown’ en ‘Ediolic Spectra’, kunnen ook onder het kopje intellectueel geschaard worden, terwijl ze duidelijker als technomuziek zijn te bestempelen. Beiden brengen hoog schallende blazers samen met bijna onritmische menselijke tonen. Ze worden vol gemaakt met overweldigende snijdende motoren die bij de juiste omstandigheden het lichaam over nemen.
Zelfde rijtje als Pink Floyd
Max Cooper heeft echter ook toegankelijkere muziek zoals zijn ‘Stochastisch serie’, of prachtige bewerkingen van de pianomuziek van Nils Frahm en Olafur Arnalds. De composities waarbij Cooper de grenzen van definieerbare muziek benadert zijn echter het meest imponerend. Zij staan in een rijtje met de vroege opnames van Pink Floyd of Nicolaas Jaar’s BBC Essential Mix. Net zoals Max Cooper zijn zij erin geslaagd om schijnbaar willekeurige geluiden samen te smeden tot indrukwekkende muziek.
Voorrecht
Het voorrecht om Max Cooper te kunnen waarderen verdient iedereen en het is dus te bereiken door uw eigen emotionele volwassenheid te doorgronden. Heeft u het geluk dat u dit al gedaan heeft en kunt u zich intellectueel muziekliefhebber noemen, ga dan luisteren en ga dan zien. Hij treedt zaterdag 2 februari op in Rotterdam, zaterdag 9 januari is hij te bewonderen op een speciale avond van zijn label Traum Schallplaten en mocht u hem missen dan is hij zeer waarschijnlijk te bewonderen op één van de vele festivals aankomende zomer.
