Geen papieren, geen paspoort en geen geld. Bedros Ashekiaan is al dertien jaar in Nederland maar echt bestaan doet hij niet. Toch weten honderden mensen wie hij is. Net na de in- en uitcheckpaaltjes op Utrecht Centraal staat hij, zo’n drie a vier keer per week, al drie jaar lang. Met zijn krantjes. Al voordat je hem gezien hebt, hoor je hem. “Goedemorgen mooie dame, goedemiddag lieve meneer.”
Het land is weg
Bedros komt uit Anadolu, een land dat niet meer bestaat. Het wordt nu Oost-Anatolië genoemd en is een provincie van Turkije. “Mijn land is weg. Al 95 jaar. Maar mijn familie komt daar vandaan, het voelt als mijn land.” Volgens Bedros zijn er bij de samenvoeging van het land aan Turkije twee miljoen mensen vermoord, waaronder ook familie van hem. Ook heeft Turkije zich eigenaar gemaakt van meer dan een miljoen dieren van het Anadoluse land. Hij is naar Nederland gevlucht omdat het leven voor hem daar niet was wat hij wilde. Nog steeds heeft deze regio te lijden onder wat er gebeurd is, aldus Bedros.
Eerlijk man
Altijd staat hij met een grote glimlach op zijn gezicht op Centaal. Zijn doel: mensen blij maken. Zelf zegt hij daarover: “Ik ben blij jongedame. Ik maak de mensen blij. Ik zit niet in de drugsbusiness, niet in de cocaïnebusiness. Ik ben geen alcoholist, ik besteel geen mensen. Ik ben een eerlijke man. Ik ben blij. Jij ook blij?” Hoe kun je anders dan lachen naar deze man?
€9,- per dag
De hal naar Hoog Catherijne is zijn vaste plek. Hij kan niet iedere dag komen, soms heeft hij afspraken. Zoals maandag, toen hij naar de tandarts moest. Deze maakte volgens Bedros zijn gebit alleen maar slechter. Maar als hij er wel is, haalt hij alles wat er in zit, er uit. Een krant bij hem kost je €2,-. Daarvan mag hij €0,90 zelf houden. De rest van het bedrag gaat naar de stichting die het Straatnieuws uitgeeft. Zij steunen daarmee de opvangcentra. Bedros zegt dat hij per dag tussen de vijf en de vijftien kranten verkoopt. Ga uit van tien kranten, dan verdient hij dus maar €9,- per dag.
Een huis heeft hij dan ook niet. Iedere avond, na het verkopen van zijn krantjes, vertrekt hij naar de avondopvang. Slapen doet hij daar al sinds hij naar Nederland kwam, dertien jaar geleden.
Dit stuk van Tara Riem verscheen eerder op haar blog Blogt Onderweg.
Foto: Tara Riem
