Tegenwoordig word ik om de haverklap gebeld door een dame, die zo zegt ze zelf, er niks aan kan doen: “ik moet je bellen, het lijkt wel of ik je aan het stalken ben, maar ik kan er niks aan doen.”
Ze is verliefd en dat ben ik niet. Ik ben een jaartje met haar geweest, maar ze is getrouwd en ik had geen zin meer in stiekeme afspraakjes. Op zich is het natuurlijk best wel geil. Je neukt andermans wijf. Dat is gewoon geil. Bij de afspraakjes ziet ze er lekker sexy uit, wat ze voor haar man nooit meer doet. Want die heeft er geen zin meer in of ziet het toch niet.
De vraag die vele mannen zich stellen, als het uitkomt, is: ‘doet hij het beter dan ik?’
Mijn antwoord is: Ja! Hij doet het beter! Ondanks wat vrouwlief zegt.
Nee Jan/Fekke/Gerard/Kees/Harm/Joop of wie dan ook. Jouw vrouw zegt misschien: ‘Het heeft niets met de grote van je piemel te maken en ook niet op de manier waarop je het doet’.
Daar is niks van waar: je hebt een kleine lul, je kan er niks van en je wil niet eens beffen.
Daarbij: je bent niet zo knap als eh, Gus Bolden bijvoorbeeld. Zullen we het maar niet hebben over intelligentie, want dan zijn we gauw uitgepraat.
Het voordeel van een buitenechtelijke relatie is dat zij op een gegeven moment naar huis gaat. Geen gedoe s’ochtends als je naar de plee moet en er iemand anders op zit. Als ik ergens een hekel aan heb, dan is het dat! Lekker rustig uitgebreid kunnen bouten met een shaggie en een krantje er bij.
Er zijn meerdere vormen van stalken. Zo komt er sinds anderhalf jaar een dame in m’n stamcafé, waar ik wat mee gehad heb, jaaaaaaren geleden. Ze woont 30 kilometer verderop. En sindsdien komt zij er ook opeens, een nieuwe vriend bij zich die zich mateloos verveelt. Aan zijn hele houding is te zien dat ie liever ergens anders was. Als zij gaat dansen, moet hij ook. Enig besmuikt lachen mijnerzijds is volkomen gerechtvaardigd, want die jongen kan niet dansen. Als een hobbezak staat ie daar wat chagrijnig te bewegen. Boeren met kiespijn dansen beter.
Enfin, she tries to catch my eye everytime. Ik vind dat niet leuk. Ik wil me in mijn café op mijn gemak voelen.
Daarbij, ze is erg, erg dik geworden. Toen ik haar ontmoette woog ze een kilo of 74, maar dat ging na een tijdje naar 82. Dat eh, is niet echt aantrekkelijk. Althans voor mij. Dus dat werd kappen. Nu weegt ze minsten over de 100. Ik schat een 110. Een ziedende zee, als dat klaarkomt. Word er al zeeziek van als ik er aan denk en ik word nooit zeeziek! Ik heb veel wateren bevaren, nooit zeeziek geweest. Je moet gewoon wat in je maag hebben en a pint of beer. Whole story to it.
Lang verhaal kort, er zijn nog twee vrouwen waar ik een alliance mee gehad heb en die komen ook in mijn café. Van heinde en verre fietsen ze door weer en wind. Soms dan weet ik niet goed wat ik er mee aan moet.
Oh, shit. Is er ook nog een andere dame. Totaal vergeten, maar dat is alweer zo lang geleden, maar die komt er ook. Ik zit er hard over te denken om van café te veranderen. Mijn telefoonnummer hou ik, dat is me teveel gedoe. Moet je Ziggo bellen en…wat een naam trouwens, Ziggo.
Je pa of ma zal maar de euvele moed hebben om je zo te noemen bij je geboorte. Want dat je ze op je achttiende met een mes achternagaat is duidelijk.
Vandaag was ik in mijn favoriete supermarkt en overzag alle waren die er zijn en bedacht; de Nederlander heeft het eigenlijk verdomd goed. En zo hoort het ook. Maar die caissières, schatjes. Zo mooi.
Ah, but I was so much older then, I’m younger than that now.
