Cameron is laf en durft geen keuze te maken. Hij laat het Britse buitenlandbeleid liever over aan de man in de straat.
Woensdagochtend gaf David Cameron dan eindelijk zijn speech over de Europese Unie.
Hij bevindt zich tussen twee vuren, zoveel was al duidelijk. Enerzijds treft hij zijn eiland, dat niets moet hebben van Europa en anderzijds treft hij Europa, dan niets moet hebben van een exit van zijn eiland. Zijn speech heeft duidelijk gemaakt dat hij niet durft te kiezen. Hij kondigde aan te gaan doen wat een politicus doet die geen beslissing durf te nemen: een referendum uitschrijven.
In al zijn lafheid toont hij zich wel tactisch, want het volk krijgt zijn referendum alleen als het hem in 2015 eerst even herkiest. Niet alleen durft hij dus geen keuze te maken, ook stelt hij liever eerst even zijn baantje veilig voordat hij het Britse buitenlandbeleid overlaat aan de man in de straat. Dat tot die tijd alle besluitvorming binnen de EU gegijzeld zal zijn in afwachting van een Brits in or out, lijkt hem niet te deren. De boodschap is duidelijk.
Het uitschrijven van een referendum is niet alleen laf, maar ook nog onverstandig. Het is een zeer ongeschikt middel om dit soort complexe vraagstukken mee op te lossen, omdat het overgrote deel van de burgers helemaal niet kan overzien wat de gevolgen zijn van hun keuze.
Telt de mening van de burgers dan niet? Jawel, zij mogen eens in de vier jaar een volksvertegenwoordiging samenstellen die het beleid gaat maken. Wie het niet eens is met de gemaakte keuzes, heeft over vier jaar de gelegenheid om andere vertegenwoordigers aan de macht te brengen. Referenda zijn willekeurig, populistisch en geven blijk van een gebrek aan leiderschap.
Waar Cameron en zijn Eurosceptische eilandgenoten op zouden moeten aansturen, is juist een verdere politieke eenwording van de Europese Unie. Op die manier krijgen (ontevreden) burgers inspraak en invloed en kunnen ze op een constructieve manier hun onvrede uiten. Er is namelijk inderdaad nog een hoop mis aan de manier waarop de EU nu is ingericht, maar het is natuurlijk geen oplossing om dan maar gewoon van tafel weg te lopen.
Cameron zou zichzelf een vent moeten tonen en zelf een keuze maken. In or out?* Laat hem zijn keuze vervolgens verheffen tot het thema van zijn verkiezingscampagne voor 2015 en zo zijn lot koppelen aan de keuze van het volk. Dan wordt hij misschien wel niet herkozen, maar toont hij in ieder geval een beetje ruggengraat.
* Het goede antwoord = ‘in’.
