Het 42e Internationale Film Festival Rotterdam is vandaag echt begonnen. Met de gebruikelijke overdaad aan ‘auteursfilms’. Plus voor het eerst televisieseries, onder het motto if you can’t beat them, join them. Maar dat zal de gewone bezoeker allemaal een zorg zijn. Die komt niet alleen voor regisseurs, hij zit vooral naar acteurs en actrices te kijken. ThePostOnline heeft jouw huiswerk alvast gedaan door de keuze van 5 acteurs die je niet mag missen. Plus 1 afrader.
Mexicaanse acteur speelt na uitstapje Hollywood (Traffic) in Chileense film NO de briljante reclameman die in 1988 campagne voerde om dictator Pinochet weg te laten stemmen. Aanvankelijk is de oppositie verdeeld en bedenkt Stalinistische propagandafilmpjes. Tot René Saavedra (Bernal) het roer overneemt en moderne pr-technieken gebruikt. En wint. Film is opgenomen met analoog filmmateriaal, zodat documentaire beelden naadloos overgaan in geacteerde scènes. Klinkt artyfarty, werkt goed. Gael Bernal overtuigt in NO als jongensachtige held, zonder dat hij een gladde Hollywood-ster wordt. Kijk naar deze jaren 80-versie van ‘Mad Men in Chili’.
Niet voor niets kreeg deze robuuste Nederlander een rol in de Amerikaanse verfilming van de Milennium-trilogie. Als voogd die Lisbeth Salander verkracht en daar een hoge prijs voor moet betalen, is Van Wageningen ijzingwekkend geloofwaardig. Ook als collaborerende verzetsheld in Oorlogswinter zette hij een fijne boef neer. Nu is hij te zien in de openingsfilm De Wederopstanding van een klootzak. Als herboren gangster Harrie spat Yorick van het scherm. Die wil je niet in je ergste nachtmerrie tegenkomen.
Het is onmogelijk om niet van Levon Haftvan te houden. De Perzische Jack Wouterse torst gelaten zijn overdosis lichaamskilo’s mee, maar weet die heel effectief te benutten voor zijn filmrollen. In de Iraanse film Parviz is hij de eeuwige loser, de vijftigjarige man die nog bij zijn vader woont in een flatcomplex in Teheran. Als papa hertrouwt, staat Parviz opeens op straat. Ook hij moet zichzelf heruitvinden. Dat dikke mannen niet per definitie zielig zijn, demonstreert Haftvan in zijn andere film op het festival: Fat Shaker. Samen met zijn knappe zoon probeert hij jonge vrouwen geld af te troggelen. Totdat een koppel dames zich niet laat chanteren. Agressie, vraatzucht, kortzichtigheid, Levon Haftvan heeft het allemaal in huis.
Geen festival compleet zonder een kinderacteur die de show steelt. Op het IFFR vervult Jacopo Olmo Antinori die rol met verve. Pas 14 jaar is de Romein, maar hij heeft wel de hoofdrol te pakken gekregen in IO e TE, de film waarvoor Bernardo Bertolucci uit zijn cinefiele ballingschap kwam. Het oorspronkelijke boek is van publiekslieveling Niccolo Ammaniti, dus wat wil je nog meer? In IO e TE verschuilt puber Lorenzo zich in een souterrain voor zijn moeder, die denkt dat hij op skikamp is. Het onverwachts opduiken van zijn oudere verslaafde halfzus zet zijn plannen op z’n kop. Afwachten of Jacopo deze glansrol ooit gaat overtreffen.
Wat is het verschil tussen Lee Jung-Jin en Keanu Reeves? Beiden zijn lang, knap, hebben een bijna plastic strak gezicht en spelen ze in commerciele actiefilms. In Pieta bewijst de Koreaan Lee dat hij wél kan acteren. Voor een woekeraar haalt hij geld op bij lastige klanten. Zo nodig verminkt hij de wanbetalers, zodat hij later het verzekeringsgeld kan opstrijken. Lee is meedogenloos, tot er een vrouw opduikt die beweert dat ze zijn moeder is. Liefde en emoties maken kwetsbaar, zodat er nog meer lichaamsdelen door de buitenwijken van Seoel rondvliegen. Zwarte humor, grof geweld, een traan: Lee beheerst het allemaal in Pieta.
Oscar-avonden presenteren kan hij ook al niet, en waarom Hollywoods golden boy steeds maar weer kansen krijgt, is ons een raadsel. Nu mag hij in Harmony Korines cultureel correcte Spring Breakers een cartoongangster uithangen. Hij neemt het op tegen een aantal dames die tijdens hun krokusvakantie helemaal los gaan. Gewoon een seks- en pillenfilm. Niets mis mee, maar wat doen Spring Breakers en Franco op het IFFR?
Foto: ANP
