Door de speech van Cameron laaien de gemoederen weer eens flink op en roept iedereen moord en brand. Een referendum willen we, dat is de oplossing! Schotland doet het, Catalonië ook en Cameron heeft het beloofd aan de Britten… kan Rutte en zijn regering ons dan ook een referendum beloven?
Politieke partijen trekken meteen aan de bel, zoals de PVV en Artikel 50, maar ook uit de privé-hoek worden initiatieven opgestart of mogelijkheden onderzocht door o.a. Thierry Baudet en Paul Cliteur. Dat exit-referendum zal en moet er komen.
Ik schrijf met opzet ‘beloven’ want ten eerste geloof ik niet dat de overheid deze gok aandurft na de teleurstellende uitslag van het referendum over de Europese grondwet in 2005. En ten tweede wordt een referendum, als het er al komt, ter kennisgeving aangenomen en zal het volk niet krijgen wat het verwacht. Laat staan dat als er al een referendum komt de exit-mogelijkheid niet aanwezig zal zijn. Als er een referendum komt wordt het er een waarin gestemd wordt over verdere bevoegdheid wel of niet over te hevelen naar de EU.
Het vertrouwen wat een deel van de burgers blijkbaar nog steeds hebben in onze regering en politiek is prijzenswaardig maar in mijn ogen toch wel een beetje naïef. Een overheid die er aan meewerkt om het welvaartsniveau van het eigen land en zijn burgers naar beneden te halen is geen overheid maar een dictatoriaal regime. Een overheid die werken bestraft en steelt van de ouderen is een communistische dictatuur in een neo-liberaal jasje. Een expansiegeile overheid die alleen maar wil groeien, belastingen verhoogt en incompetente bestuurders op de hoogste posten plaatst is geen overheid maar een paniekorgaan.
Een bindend referendum zou ons zekerheid moeten geven en een raadgevend referendum zou in ieder geval gehoord moeten worden. In beide gevallen zou er iets van merkbaar moeten zijn in het beleid. In 2005 hadden we te maken met een raadplegend referendum maar de overheid en de EU hebben deze gewoon naast zich neergelegd. Op de website van de overheid staat zelfs dat van een bindend referendum helemaal geen sprake kan zijn omdat volksvertegenwoordigers zonder last hun taak moeten kunnen uitvoeren. Je vraagt je dan af wat dat ‘zonder last’ betekend. Zou het misschien de democratische keuze van de bevolking zijn? Dan is een correctief referendum uit den boze want we zouden dan kunnen aangeven dat het beleid fout is geweest en we alles per direct willen terugdraaien. Een ware nachtmerrie voor de eurofielen.
Maar in 2005 hebben we toch al de Europese grondwet afgewezen? En kijk eens wat er na 2005 is veranderd. Het referendum is ter kennisgeving aangenomen en de EU-trein is gewoon verder gegaan, sterker nog, de trein is nog sneller gaan rijden. Men heeft met de uitkomst van het eerste referendum de boel over een andere boeg gegooid maar het doel is nog steeds hetzelfde en zo goed als bereikt. Met of zonder die grondwet.
Een exit is nog steeds mogelijk via artikel 50 van het Verdrag van Lissabon. Maar levert een definitieve exit ook daadwerkelijk oplossingen? De overheid is er in ieder geval van overtuigd dat we in een gigantisch zwart gat verdwijnen als we niet meedoen, maar ook dat is een hypothetische veronderstelling die samen met nog zoveel andere zaken uit de dikke duim wordt gezogen. De overheid weet het niet, economen weten het niet. Niemand weet het. De grote vraag is nog maar of de Nederlandse bevolking het er daadwerkelijk voor over heeft om misschien nog wel dieper in de crisis te komen om dan uiteindelijk weer naar boven te krabbelen.
Zou het echt de moeite waard zijn om te kiezen voor dit hypothetisch scenario? In principe is het net zo vaag als de toekomst die ons te wachten staat in de EU. Als Nederland uiteindelijk uit de EU stapt, samen met Engeland, Schotland en Catalonië, gaat de rest er ook uit. Er is dan geen legitimiteit in Europa voor de EU en we vervallen weer terug in onze oude vertrouwde EEG. Een EEG die hier en daar wel wat aanscherping nodig heeft voor wat betreft de 21ste eeuw maar die ons weer economische welvaart zal geven als de markten zich weer herstellen. Een EEG die ons uiteindelijk weer een sterkere concurrentie positie zal geven dan de EU ooit voor mogelijk hield.
Alleen gaat aan dit alles misschien wel een lange tijd van nog meer misère vooraf en dat moet de burger zich goed realiseren. Emoties niet met feiten mengen en uiteindelijk dan ook eerlijk accepteren wat ons te wachten staat. Maar ja, ook dit kan alleen maar als er een eerlijke regering aantreedt die er is voor het volk en niet andersom.
