Sinds de bekentenisssen bij Oprah heeft Lance Armstrong weer in het openbaar gesproken met Cycling News. Niet alleen zet hij zich fel af tegen de UCI maar ook wordt duidelijk hoe hij zich de komende tijd in de dopingarena zal opstellen: CN: Do you feel like you’re the fall guy for an entire sport/system? Armstrong: Actually, yes I do. But I understand why. We all make the beds we sleep in.
De man die jarenlang glashard ontkende, waarin hij geen uitzondering is zoals we al dachten maar nu zeker weten en die ook in het gesprek met Oprah aantoonbaar nog steeds niet eerlijk was, speelt nu de rol van zielepoot die wordt geofferd.
Uit zijn gedrag blijkt minachting: voor het publiek, maar zeker voor alle renners, begeleiders, sponsoren en bestuurders, waarmee hij jarenlang heeft samengewerkt en die hij heeft gemanipuleerd om zijn systeem te kunnen managen zoals hij dat wilde.
De eerste keer dat we dit zagen was toen hij de bewuste ‘Armstrong ontspannend op de bank’-foto rondtwiiterde: een pesterijtje zoals hij aan Oprah toegaf.
Hij vindt dat hij zwaarder is gestraft dan gebruikende collega’s maar vergeet even dat zijn rol niet beperkt is gebleven tot die van gebruiker; andere renners minstens moreel gedwongen heeft om mee te doen; iedereen die hem in de weg stond achtervolgde hij juridisch én sommige direct betrokkenen zoals partners beroddelde hij op de meest grove manier.
Nu gebruikt hij als een soort van vergoelijkend excuus, dat in de wielrensport iedereen gebruikte, ook voor zijn tijd: ‘My generation was no different than any other. The ‘help’ has evolved over the years but the fact remains that our sport is damn hard, the Tour was invented as a ‘stunt, and very tough mother f**kers have competed for a century and all looked for advantages. From hopping on trains a 100 years ago to EPO now. No generation was exempt or ‘clean’. Not Merckx’s, not Hinault’s, not LeMond’s, not Coppi’s, not Gimondi’s, not Indurain’s, not Anquetil’s, not Bartali’s, and not mine.’
Grotere minachting kan bijna niet, want dit is het beeld dat hij nu juist met alle middelen, en die waren niet gering, en ten koste van alles en iedereen al die tijd heeft bestreden.
Pesten vind hij nog steeds leuk, alhoewel hem dat waarschijnlijk niet verder zal helpen, want in dat licht moet zijn weigering worden gezien om niet samen te willen werken met het USADA, de organisatie die hem uiteindelijk op zijn plek van manipulator zette.
De echte Lance Armstrong is opgestaan. Helaas blijkt Lance niet de held waarvoor velen hem hielden, maar een zielig mannetje die op een kinderlijke manier zijn gelijk probeert te halen.
Leo Clijsen schrijft ook op genoeg.org
