Gisterochtend kwam het hoge woord er eindelijk uit. “Guilty” mompelde Chris Huhne, de Britse Minister voor Energie en Klimaatbeleid van de Liberal Democrats en ooit slechts 511 stemmen verwijderd van het leiderschap van zijn partij. Het was voor Huhne het pijnlijke einde van een lijdensweg van meer dan een jaar, die zich afspeelde voor het oog van de natie. Een lijdensweg die hij aan niemand anders te danken had dan zichzelf. Het zaadje werd tien jaar geleden geplant toen hij tussen Harwich en Londen veel te hard reed, geflitst werd en vanwege eerdere bekeuringen zijn rijbewijs zou kwijt raken. Zijn toenmalige vrouw Vicky Pryce had minder op haar kerfstok en deed zich voor als de chauffeur van de auto op die bewuste avond. Huhne had nooit kunnen weten dat zij zich als wraakzuchtige ex tegen hem zou keren.
Zeven jaar gingen voorbij en Huhnes politieke ster steeg. Toen de LibDems met de Conservatieven een coalitie sloten, werd Huhne zelfs minister, en hij zou nu nog steeds minister zijn geweest als hij niet in juni 2010 een tweede fout beging. Hij werd door paparazzi gespot in een intieme pose met een andere vrouw. Vrouw Vicky ging door het lint, vroeg een echtscheiding aan en begon te broeden op wraak. Ook zij had de wet overtreden, en de waarheid was dus ook voor haar gevaarlijk. Tegelijkertijd had Huhne meer te verliezen dan zij. Daarom schakelde ze discreet de media in.
Hoe het precies is gegaan is niet duidelijk, maar opeens werd er druk gespeculeerd over een onschuldige verkeersboete van de ex-vrouw van een vooraanstaand politicus uit 2003. Het invloedrijk Guido Fawkes blog zette stevig de tanden in het verhaal en wees direct met de beschuldigende vinger naar Huhne. Het bewijs tegen Huhne stapelde zich op.
En toen begin Huhne zijn derde fout. Hij had moeten redden wat er te redden viel. Hij had het moeten bekennen en afdoen als een stomme indiscretie. Hij had moeten aftreden als lid van het Parlement met opgeheven hoofd. Zijn partij had hem een paar jaar later een plekje in de House of Lords gegeven of iets dergelijks, en zijn reputatie was min of meer in tact gebleven. Hij koos er echter voor glashard te ontkennen, ook tegenover de rechtbank.
Deze drie fouten werden Chris Huhne fataal. Want in het welles-nietes tussen Pryce en Huhne had Pryce de waarheid aan haar kant. En dus restte Huhne niets anders dan eindelijk zijn fout te bekennen. Een keer te hard rijden was hem door de Britse media en bevolking vergeven, zijn leugens die er op volgden niet. Zeker niet door de rechtbank. Door een archaïsche wet ontspringt Pryce de dans, maar Huhne wacht een celstraf en de twijfelachtige eer het eerste Britse Kabinetslid te zijn dat opstapt vanwege een criminele veroordeling.
Huhne is in goed gezelschap. Halverwege de regeerperiode van de coalitie vallen de politici bij bosjes. Hoewel Huhne de kroon spant met zijn ‘Shakespeariaanse’ afgang, smult het Britse volk al maanden van de ene na de andere politicus die zich in de nesten werkt. Zo treft Huhne in de cel naast hem mogelijk Denis MacShane. De populaire Labour politicus viel eind vorig jaar keihard van zijn sokkel, vanwege de zoveelste bonnetjesaffaire. Onder andere chief whip Andrew Mitchell ging hem weer voor. De elitaire vertrouweling van Cameron schold bij de poorten van het kantoor van Cameron een treuzelende politieman de huid vol. In dezelfde week waren er toevallig twee politiemensen vermoord en op een golf van verontwaardiging nagelde de pers Mitchell aan de schandpaal. Het incident werd een heuse ‘gate’ en Mitchell verdween van het toneel. Ook de Minister van Defensie Liam Fox was geen lang politiek leven beschoren. Hij had een vriendje gepromoveerd tot adviseur en al gauw repten de krantenkoppen van belangenverstrengeling.
Toch kan geen enkele Britse politicus tippen aan Huhne als gaat om sheer bloody stupidity. Geruchten over een mogelijke terugkeer van MacShane, Mitchell en Fox doen al de ronde. Huhnes politieke ster is echter voor eeuwig gedoofd, geveld door leugens, overspel en een wraakzuchtige ex.
Maurits Hekking is politiek adviseur van wethouder Alexandra van Huffelen in Rotterdam van beroep, en anglofiel van overtuiging.
Foto CC: David Spender
