Voor de zoveelste keer mag De Nederlandse Bank (DNB) tekst en uitleg geven aan de Tweede Kamer over de perikelen rondom de teloorgang van een bank. Vorige keer mocht Nout Wellink dat doen tegenover de Commissie de Wit m.b.t. de ABN bank. Deze keer zal waarschijnlijk Klaas Knot deze eervolle taak op zich mogen nemen om tekst en uitleg te geven rondom de SNS bank.
De uitdrukking: ‘als het kalf verdronken is, dempt men de put’, is zeker van toepassing op deze situatie. Bij ABN Amro is er achteraf ook veel onderzoek geweest (commissie de Wit), bij DSB, ING, en nu bij SNS ook. Blijkbaar bestaat er inmiddels al een format om achteraf vervelende wanprestaties en mismanagement in kaart te brengen, maar nooit tijdens. Een tussentijdse kritische observatie behoeft nu altijd eerst een aanleiding. Welnu, ik denk dat er inmiddels genoeg reden is om dit in de toekomst dan maar wél te doen.
De Nederlandse bank waakt samen met de Autoriteit Financiële Markten (AFM) over de financiële markten en onze centen. Als deze toezichthouders hun werk niet goed doen of signalen verkeerd interpreteren, wat dan? De rekening wordt neergelegd bij de bevolking en diegenen die verantwoordelijk zijn ontspringen de dans.
Alle aanbevelingen uit het rapport wat de commissie de Wit uitbracht werden door Nout Wellink als waardevol betiteld, behalve dan de kritische opmerkingen aan het adres van de DNB, die werden simpelweg van tafel geschoven. Feiten zijn fantastisch maar opmerkingen als: wij vinden dit en wij vinden dat, die hoeven er van Nout niet in te staan omdat dit soort opmerkingen niet voldoende is onderbouwd. Ook met het rapport Scheltema (DSB) had Nout Wellink moeite. Hij verwoordde het misschien niet letterlijk maar lichaamstaal spreekt ook boekdelen.
Dit toont aan hoe de Nederlandse bank in deze ABN Amro en DSB kwestie stond. De Nederlandse bank is een overheidsorgaan wat vreselijk machtig en zeker niet onafhankelijk is gelet op bijvoorbeeld de nevenfunctie van de heer Wellink.
Voor de burgers is dit alles natuurlijk een lachertje en simpelweg vorm-politiek. De politiek kan met dit soort onderzoeken aantonen wat er fout is gegaan maar meestal volgen er geen represailles. Ongestraft kan iedereen vervolgens weer zijn eigen weg gaan en wordt het hoofdstuk afgesloten. M.a.w. de politiek staat voor paal en heeft zo goed als geen invloed meer. Behalve dan als er een faillissement moet worden voorkomen.
De Nederlandse Bank is van de overheid maar leeft een eigen leven. Waar de financiële sector beweert transparant te zijn, wordt een rookgordijn opgetrokken om kritische burgers en politici om de tuin te leiden. Dat er dus een beeld leeft dat politici en topambtenaren alleen maar voor het eigen gewin gaan in zowel Nederland als Europa is dus evident. In de politiek wordt wel eens gesproken over perverse prikkels. In deze sector is het schering en inslag en spreken we niet meer van incidenten. Kom maar eens van dat imago af!
Het is natuurlijk nooit anders geweest in de tot op het bot gecorrumpeerde financiële wereld en het is juist door de voorspoed van de laatste decennia alleen maar erger geworden. Ervan uitgaan dat de politiek (wij) deze schimmige financiële wereld kunnen aanpakken of veranderen is een uitermate naïeve gedachte. Zolang de politiek als een klein jongetje aan de hand van grote broer de banken loopt en niet andersom zal er weinig tot niets veranderen. Het is alleen zo vervelend dat we met onze eigen onhebbelijkheden en tekortkomingen steeds maar weer worden geconfronteerd.
