Huwelijken hebben een steeds kortere looptijd. Regelmatig lees ik in een van mijn favoriete damesbladen, dat de een of andere muts blij is dat haar huwelijk al zo lang stand houdt. Bij doorlezen blijkt dan, dat ze het heeft over een huwelijk dat pas vijf jaar duurt.
Maar een huwelijksaanzoek moet al spectaculair zijn. Vergt maanden van voorbereiding en ik begrijp niet, dat er nog geen huwelijksaanzoekplanners bestaan. Of loop ik achter de feiten aan en bestaan die wel? Omdat de meeste mannen volkomen fantasieloos zijn, geef ik alvast wat tips.
De eerste en belangrijkste tip is: Ga voor het aanzoek nooit op uw knieën! Nooit doen, nooit voor een vrouw op de knieën gaan. Dat willen ze wel graag maar u verzwakt uw positie in ernstige mate en zult eindigen als pantoffelheld. Onthouden dus, zij moet blij zijn met u, niet andersom. U kunt wel blij zijn met haar, maar moet dat nooit laten merken.
Dan volgen hieronder nog enkele ideeën om er iets bijzonders van te maken. U kunt met een bos rozen in de hand, uit een vliegtuig springen. Of, het aanzoek in graffiti op een viaduct kalken. U kunt proberen om samen in een roeiboot naar Engeland te roeien en halverwege de overtocht, gooit u de roeispanen in het water, al uitroepend: “We zien wel waar het schip strandt”.
Bloot uit een taart springen, moet u niet doen, is afgezaagd. Vergeet ook de Eiffeltoren en een gondel in Venetië, saai, saai, saai, om nog maar te zwijgen over een grachtenrondvaart in Amsterdam. Huur geen chippendales in, kan helemaal verkeerd uit pakken.
Hoe heb ik het zelf gedaan? In oktober 1971 heb ik mijn toekomstige vrouw gevraagd of het niet verstandig was om op 30 december 1971 te trouwen. Dit om fiscale redenen. Nou ja, ‘gevraagd’? Eigenlijk meer meegedeeld. Het was mijn meest romantische moment tot dan toe en ik heb er nooit spijt van gehad.
