Maatschappij anno 2013, ik zit met een brandende vraag. Ik snap het niet meer; wáár zijn de grote, stoere, bebaarde mannen heen? Waar is de oerman van vroeger, waar is het testosteron?! Mannen met baarden? Wát is er met onze woesteling gebeurd?
Overal om me heen zie ik mannen die met handtassen lopen en mannen die hun oksels scheren. De oerman van vroeger ging er nog op uit om te jagen, in de kou; weer of geen weer. Met slechts een houten knots en hun blote handen joegen ze op bisons en mammoeten, om hun vrouwen te voorzien van eten. Als tegenprestatie wilden de vrouwen dan best de kinderen baren.
Vroeger waren mannen stoer, nu is dit een uitstervend soort. Mannen zouden weer mannen moeten zijn; die hun vrouwen beschermen met hun grote lichamen en imperfecte gezicht; behaard en getekend door het leven. Vroeger aten mannen het rauwe vlees recht van een dood dier af. Dát waren mannen. Niet al die Uggs-dragende, ‘doeg’-zeggende, zonnebankbruine metromannen van tegenwoordig. De man van nu krijgt verdorie het simpelste Ikea-kastje nog niet in elkaar gezet.
De generatie van mijn ouders is – denk ik – ook de laatste generatie waarin de mannen fatsoenlijk om kunnen gaan met elektrische boren, zagen, hogedrukreinigers en eigenlijk gereedschap in het algemeen.
Wat ook naar is, zijn mannen die verkleinwoorden gebruiken.
“Doe mij maar een colaatje in een kopje en een broodje erbij!”.
Er zijn ook zo moeilijk veel verschillende gezichtscrèmes voor mannen dat ik door de bomen het bos niet meer zie. Begrijp me niet verkeerd, ook ik heb graag een verzorgde vent die zich gewoon elke dag douchet en zijn tanden twee keer per dag poetst. Dat heeft verder ook niks te maken met hoe stoer een man is. Maar veel mannen slaan tegenwoordig door in beautyproducten als een stel ongecoördineerde fashionchicks. Kraaienpootjes zijn immers zó not done.
Elke november laten mannen wereldwijd hun snor staan om bewustzijn te creëren voor prostaatkanker. Ze noemen deze maand ‘movember’ (van ‘mustache november’). Om me heen zie ik mannen dan hun rug rechten, net iets te hard met hun bierpullen op de toog slaan en zich net iets minder druk maken om een spaghettivlekje op hun mooie, beige V-hals shirt. Het bewijs dat gezichtsbeharing staat voor mannelijkheid en dat er nog steeds in elke man een oerman schuil gaat. Was het maar altijd movember.
Ergens snap ik wel waar het vandaan komt, deze over-evolutionisering. De hele maatschappij anno nu is ook ingericht naar de wensen van feministen. Feministen zijn oké, echt waar. Ik zie alleen niet in waarom dit zich ook uit in, bijvoorbeeld, de modewereld; waar mannen in vrouwenkleding gehesen worden? Zo las ik gister een bericht over een nieuwe trend in de modewereld; de mannenjurk. Dat méén je toch niet?
Gelukkig heb ik mijn oerman al gevonden. Hij doodt weliswaar geen dieren om te voorzien in mijn behoeftes (ik ben vegetariër), maar hij gaat door weer en wind het huis uit om de boodschappen te doen die ik nodig heb om lekker voor ons te koken.
Afbeelding: Heltnormal
Juliette Janssen studeert momenteel in Leuven en houdt de wereld op de hoogte via haar blog.
