Met nog maar vier overblijvers in het spel, begin ik meer en meer in verwarring te raken. In iedere beweging zie ik een verdachte move, iedere keuze zie ik als oplichterij en elk woord is in mijn ogen gelogen. Ik heb duidelijk een groot probleem. Voor het eerst, in al die jaren dat ik Wie is de mol? kijk, zijn alle kandidaten een potentiële mol. De enige speler waarvan ik zeker wist dat hij het niet kon zijn, is naar huis. De titel van gisteren was ‘een ontwikkeling’. De enige ontwikkeling die ik heb doorgemaakt is dat ik door de bomen het bos niet meer zie. Dan is er nog maar een optie, verdachte gedragingen optellen en tegen elkaar wegstrepen. Wie weet blijft de echte mol dan over.
Mijn verdenkingen voor deze taalkundige wisselen per week. Ze doet zich zo eerlijk en oprecht voor, maar ondertussen zijn er een hoop slinkse trucjes te ontdekken in haar gedragingen. Haar grootste truc is wellicht dat ze te veel wordt vertrouwd door de andere kandidaten. Als Paulien iets zegt, wordt dat altijd serieus overwogen. Zo stelt zij dan ook als eerste voor om het gehele bedrag voor het verduisteren van een ruimte, op te maken. De andere kandidaten gaan er makkelijk in mee, té makkelijk zelfs. Er schijnt niemand te zijn die nadenkt over dat ze het overgebleven geld misschien wel mogen houden. Geen geld over laten, is natuurlijk sowieso geen geld in de pot. Paulien scored!
Het enige wat Paulien dan nog hoeft te doen, om niet al te verdacht te worden, nadat zij ineens een ladder vindt in de opvolgende opdracht en daardoor super behulpzaam lijkt, is zorgen dat zij niet als eerste wordt neergeschoten tijdens de verdedigingsopdracht van Daniel. Een opdracht waarbij Daniel wederom bijna in zijn broek pist van enthousiasme. Hij mag ter verdediging met een gigantische lasergun, hangend uit een helikopter, zijn medekandidaten proberen “neer te blaffen”. Dit alles lijkt grote indruk te maken op Paulien, die direct de moed in haar schoenen laat zinken. In haar zelfmedelijden als stuntelig hertje gaat haar gedachtengang ongeveer zo: “ik wordt overvallen door een soort fatalisme”, vervolgens zegt ze “dit gaat natuurlijk nooit lukken” en dan “ik geef op” gevolgd door “moed der wanhoop want ik zag het gewoon niet lukken” en het eindigt met “ergens halverwege mijn depressie was ik af”. Dit heeft niks met stunteligheid te maken Paulien, je hebt niet eens je best gedaan.
Het kan nog steeds. Zarayda kan nog steeds de mol zijn. Onder dat dommige en onhandige schild, dat ze zichzelf voorhoudt, zou een erg goede mol kunnen zitten. Ze komt er mee weg, want er is helemaal niemand die haar voor het blok zet. Dat hadden ze namelijk al vaak kunnen doen. Zo gisteren ook, toen bleek dat de fotopapiertjes uit alle kokers, die Zarayda had bewaard, overbelicht waren. Geen geld in de pot. Waarom heeft niemand haar gevraagd of ze de kokers heeft geopend? Voor de biechtcamera zit ze vervolgens met grote ogen en haar gebruikelijke hand voor haar mond, vol ontsteltenis te vertellen dat het haar schuld is dat deze opdracht mislukt is. Ze probeert het zelfs nog even bij Tania in de schoenen te schuiven. Slinkse trucjes zijn het! Evenals haar zogenaamde onhandigheid tijdens Daniels natte-droom-verdedigings-spel, waarbij zij als eerste wordt neergeschoten. Zelf noemt ze het stunteligheid die aan haar billen lijkt te kleven, in noem het opzettelijk verraad.
Voor het allereerst komt bij mij het besef dat Carolien al die tijd, best een goede mol geweest zou kunnen zijn. Je moet je goed concentreren om daadwerkelijk wat trucjes te zien, maar ze zijn er. Slimme trucjes wel te verstaan, want ze lijkt zo fanatiek en behulpzaam bij de opdrachten, maar er mist net dat stukje goede afronding. Zo ook bij de verduisteringsopdracht. Eerst komt ze aan met een mini trapje, waarmee het ophangen van plastic in een metershoge loods natuurlijk nooit gaat lukken. Waarom nam ze niet de moeite om verder rond het gebouw te lopen? Wist zij soms dat er ook een lange ladder lag en was dit trapje een mooi afleidingsmanoeuvre? Net als de stokken die zij vervolgens vindt, waarmee ze volgens Carolien een spandoek kunnen maken om voor de ramen te zetten. Is er dan helemaal niemand die ziet dat er ijzerdraden aan het plafond gespannen zijn, en dat plastic niet door ijzer heen kan? Opnieuw een faal voor Carolien, die zogenaamd zulke goede inzet laat zien. Als Kees vervolgens met de oplossing komt om de stokken over het draad heen te halen, blijkt het spandoek te klein. 3-0 Voor Carolien.
Gelukkig weet ze in het laatste spel, op het nippertje 2000 euro binnen te halen voor de pot. Of toch niet? Nog helemaal alleen over, rent ze over een zandpad, out in the open, volledig in het vizier van Daniel. Uiteraard wordt ze zo’n paar meter voor de finish neergeschoten. Twee vragen: Waarom rent ze niet beschut door het begroeide veld? En, waarom verzwijgt ze dat ze is geraakt? Iedere kandidaat had feilloos door dat ze geraakt waren, waarom Carolien dan niet? Waarom liegt zij haar medekandidaten voor? Of wist ze het echt niet? Ik denk van van wel, ze is al eerder een goede leugenaar gebleken.
Wat zou het toch leuk zijn als Kees de mol is. De enige man nog in het spel. Nu Daniel is vertrokken moet hij zich helemaal alleen staande zien te houden tussen deze drie listige vrouwen. Het zou ook zomaar kunnen trouwens, hoewel hij mega fanatiek in het spel staat en zijn slinkse mollenstreken niet direct opvallen, maar er zijn kleine dingetjes die ik vreemd vond gisteren. Zo vond hij zomaar ineens een koker in de winkel. Had hij een aantal weken geleden niet al achterovergedrukt toen hij deze uit de zak van Tim had gejat? Kwam deze koker nu ineens boven in de winkel? Liet hij al zijn medekandidaten voor niks zoeken, of was dit niet een van zijn flauwe streken? En dan nog een opvallend puntje, het zou een aanwijzing kunnen zijn. Bij het maken van de test zegt Kees dat de mol de derde persoon was die werd geraakt door Daniel. Zarayda was de eerste, Paulien de tweede en Kees de derde… Daarmee zijn alle andere verdenkingen al bijna uit te wissen. Althans, ik hoop het zo!
