Het publiek bij metalconcerten gedraagt zich onder invloed van het licht en de muziek veel geordender dan het voor de argeloze toeschouwer lijkt. Aan de Cornell University in Ithaca (VS) onderzocht men geen stilzwijgende afspraken in het publiek, maar puur de patronen waarin toeschouwers bij concerten zich bewogen. Deze patronen vergeleek men vervolgens met ordeningen zoals die in de natuur voorkomen, en wat blijkt: een ‘moshpit’ is eigenlijk gewoon een (2-dimensionaal) gas.
Bij metalconcerten, zeker van het ‘ruigere’ soort, willen bezoekers zich nogal eens laten verleiden tot het vormen van een moshpit. Ondanks de ‘regels’ zoals ‘je bent er niet om een persoonlijke ruzie uit te vechten’, ‘wie valt pak je op’ en ‘niet richting gezicht’ en dergelijke, laat het zich doorgaans nog het best omschrijven als een kolkende masse duwende, springende en stompende massa. Niet direct een plek waar je enige organisatiegraad verwacht.
Jesse Silverberg onderzocht met collega’s beelden van metalconcerten en -na correctie voor de camerabewegingen- bleek dat de de moshpits zich ‘organiseerden’ zoals een gas dat zou doen in een tweedimensionale omgeving. Simulaties voor ‘zwermen’ konden bovendien goed het daadwerkelijke patroon van bewegingen bij concerten simuleren wanneer de standaard parameters voor het zwermgedrag werden aangevuld met ruis.
http://www.youtube.com/watch?v=nOHY1YxX5iA
Pits zijn er in alle soorten en maten, sommigen voldoen zelfs aan modellen die vortex-achtige patronen genereren. Het menselijk gedrag in massa’s blijft voldoen aan standaardmodellen, waardoor de onderzoekers twee extremen konden vastleggen: de vortex van de circle-pit en de chaotische gasvorm van de moshpit.
