Eigenlijk wist ik niet zoveel over de beste man. Alleen dat hij het brein achter de puntige beha van Madonna was. En dat dat parfumflesje in de vorm van een vrouwentorso op moeders toilettafel ook tot een van zijn creaties behoorde. Achter beide ontwerpen zat een gedachte, en die zou ik na een bezoek aan “The fashion world of Jean Paul Gaultier” misschien beter kunnen begrijpen.
Dat was ook het doel van mijn bezoek aan de Kunsthal in Rotterdam, die overigens heel strategisch tussen musea in geplant is. Je hoeft bij aankomst niet te twijfelen of je wel bij de goede expositie terecht bent gekomen. De voor monsieur Gaultier kenmerkende Bretonse strepen komen je bij de entree al tegemoet.
Maar hoe zou zijn collectie, die “gewijd is aan de meest spectaculaire stukken uit zijn oeuvre” gepresenteerd worden? Een aantal mannequins in een vitrine zou toch echt een dooddoener zijn, voor zo’n grote naam uit de modewereld. Het tegengestelde bleek waar. Er is veel tijd en aandacht gestoken in de presentatie van de kledingstukken en in die van de ontwerper zelf.
Wie net binnenkomt, kan in de grote zaal naar interview-materiaal van hem kijken. Even verderop begint de rest van de expositie, die opgedeeld is in verschillende thema’s. Het eerste is The Odyssey of Jean Paul Gaultier, waarmee je je in de wereld van zeemeerminnen en zeemannen waant. Ook de blauw-witte Bretonse streep komt terug. Wie denkt dat hij naar levenloze mannequins staat te staren, heeft het gruwelijk mis. Ze zingen, praten, of knipperen met hun ogen. Weer een andere pop kijkt je recht aan, dankzij het gebruik van technische snufjes.
The Boudoir, de ruimte die ingericht is met korsetten en puntbeha’s, is weer een feest van herkenning voor deze leek. Niet alleen stukken, maar ook schetsen en foto’s met onder meer Madonna, die vroeger maar wat graag pronkte met dit ondergoed, krijgen hier een plek. Jean Paul Gaultier is ook iemand die taboes wil doorbreken, voor het geval je het nog niet wist. Ook mannen hebben recht op hun korset en hun rok, vindt de couturier. Bovendien werd het korset niet langer een symbool van onderdrukking, maar iets waar je als vrouw trots op kon zijn.
Het taboes doorbreken zie je ook terug in Skin Deep, die je doet denken aan de Amsterdamse Wallen, dankzij de rode belichting en veel leer. Gaultier neemt je mee naar de punktijd, met flinke hanenkammen en Schotse ruiten. Traditionele Afrikaanse en Joodse kleding krijgen een plekje in Urban Jungle, een deel van de tentoonstelling dat mij in ieder geval betoverde met kleurrijke stoffen en… een indianenbruidsjurk, die ik maar wat graag zou willen dragen. Dromen mag altijd, toch? Tot slot is er in Metropolis ruimte voor schetsen van Lady Gaga en Mila Jovovich.
Over minpunten aan deze tentoonstelling kan ik niet echt spreken. Misschien wel over het aanbod aan The Fashion World-merchandise. Daarin wordt in hoofdlijnen wederom veel nadruk gelegd op de zeemansstrepen, en in tweede plaats pas wat er nog meer van de hand van Jean Paul Gaultier afkomstig is. Voor de kenner zal dit misschien een teleurstelling zijn. Ik zag in ieder geval weinig behind-the-scenes wat betreft het ontwerpen en de modewereld. Al met al heb ik de werken van Jean Paul Gaultier met veel plezier bekeken.
Deze blog verscheen eerder op de blog van Nina Manuhutu.
