Iedereen is geschrokken van de reportage van Nieuwsuur over de privatisering van het water in Portugal. We blijven met de vraag zitten of het in Nederland ook mogelijk is. Daar kan ik kort over zijn: ja. Nederland zal niet vrijgesteld worden van deze Europese richtlijn die Eurocommissaris Michel Barnier heeft voorbereid.
Barnier, die vooral de Franse corporaties Suez en Veolia tevreden wil stellen, wil de Europese ‘watermarkt’ openen voor private partijen. De 400% prijsstijging van water in Portugal, waar er al mee geëxperimenteerd wordt, bewijst wel hoe efficiënt de markt werkt op de watermarktmonopolie.
De grootste EU-apologeten zullen er op wijzen dat een richtlijn geen verplichting is en dat klopt, maar…. De onvermijdelijke maar is de Troika. Want onze drinkwaterwet biedt ook geen 100% bescherming tegen de richtlijn van Barnier. En aangezien men in de EU makkelijk de mazen in de wet weet te vinden zal de gedachte van de drinkwaterwet, ‘water mag niet worden geprivatiseerd’, gewoon worden omzeild. Dus als wij financiële hulp zullen moeten aanvragen zal de Troika, het IMF en de EC, eisen dat we ons water privatiseren.
Ook al lijkt het nu onwaarschijnlijk dat Nederland gebruik hoeft te maken van Europese noodsteun zijn er altijd nog de landen waar het wel zal worden ingevoerd zoals in Portugal en Griekenland. Ik vraag me nu ook af waar de Europese solidariteit is gebleven van de “linkse” pro-EU partijen? De PvdA doet vooral aan damage control nadat Dijsselbloem heeft aangegeven dat hij het privatiseren van water een goed idee vindt.
Zolang het niet voor ons geldt vinden we het wel best. Net zoals de 3% begrotingstekort waar vooral Griekenland zich aan moest houden. Maar voor Nederland was het toch weer een ander verhaal. De internationale solidariteit is in ieder geval ver te zoeken bij de fopsocialisten in dit land.
Het financiële systeem staat op klappen. De politieke elite van centrum links tot centrum rechts denkt zich uit de crisis te kunnen bezuinigen en de private lasten van de financiële sector over te hevelen naar de belastingbetaler. De banken worden gered en de kosten die dat met zich meebrengt mag de belastingbetaler slikken in de vorm van hogere belastingen en bezuinigingen op de sociale zekerheid. Sinds het neo-liberalisme de heersende politieke-economische doctrine is geworden zijn de winsten privaat en de schulden publiek. De bankiers mogen dus onbeperkt gokken in het internationale casino en als ze te veel risico’s nemen en al het geld, dat vaak ook van de spaarders is, verliezen zorgt de staat ervoor dat ze een bail-out krijgen en weer verder kunnen gokken.
De enige reden waarom Griekenland ‘gered‘ wordt is omdat de bankiers beschermt moesten worden. Het is opnieuw een bail-out maar nu via de achterdeur. De redenatie is dat als we Griekenland niet gered hadden de hele Europese bancaire sector zou kunnen omvallen omdat de banken veel leningen hebben uitstaan in Griekenland. Daardoor worden er extreem harde bezuinigingen doorgevoerd in Griekenland. Zo extreem zelfs dat door de bezuinigingen op de zorg de levensverwachting van de Grieken de komende jaren met 5 tot 10 jaar zal dalen. Een stille genocide dus.
Maar wonder boven wonder werken de keiharde bezuinigingen averechts. De Griekse economie blijft maar krimpen. Het “logische” gevolg wat de EU en het IMF hier aan verbinden is om nog harder te bezuinigen waardoor Griekenland in een vicieuze cirkel terecht gekomen is. Albert Einstein verwoordde de definitie van krankzinnigheid als volgt: “Insanity: doing the same thing over and over again and expecting different results.”
Wie denkt dat de Troika ons bespaart zal blijven moet ik teleurstellen. Troika is voor iedereen en voor altijd. Lessen leren de politici niet. Ze blijven volharden in hun neo-liberale aannames dat een kleinere overheid zal zorgen voor een groeiende economie. Dat is mogelijk, maar tijdens een crisis bezuinigen is de slechts denkbare tactiek om uit de crisis te geraken. De leugens die men wil verspreiden om hun werkwijze te legitimeren kent ook geen grenzen. Uiteindelijk zijn de problemen van de eurocrisis terug te leiden naar de Euro. Het is niet de staatsschuld maar het handelsbalans stupid! Maar over de Euro de volgende keer meer.
