Als je te gast bent bij Herman den Blijker, betaal je meer voor een bord eten dan bij de Mac. Prada is duurder dan Zeeman en huismerk is weer goedkoper dan A-merk. Maar als je onbeperkt belabberde films wil zien, dan kost je dat meer dan het onbeperkt bekijken van hele goede films. Dat is raar.
Behalve dat een abonnement op Cineville één tot zeven euro goedkoper is dan een abonnementen van Pathé, biedt Cineville nog andere voordelen. Zo tipt de redactie je welke films je moet zien, zijn de bioscopen in mooiere panden gevestigd en last but not least: je ontwijkt het Pathé publiek.
(Dat zijn mensen die door de film heen kletsen of bellen, halverwege de voorstelling binnen banjeren en dit publiek belichaamt het beperkte filmaanbod van Pathé misschien wel subliem: breed en moddervet, maar zonder enige diepgang of uitdaging).
En je kan de week nadat je die obscure Duitse film over het bestaan van De Kunstenaar Die Het Allemaal Ook Niet Meer Wist, best aardig opscheppen tegen je collega’s.
“Ik heb zo’n leuke film gezien….”
“Vertel?!”
“Heb je even? Hij is echt mega-complex en staat nog niet op de IMDB.”
Zo walgelijk en zwart-wit is die film-realiteit, helaas. Maar als je moet kiezen: zwets een maand over Deense Arthouse en doe alsof je ze snapt én leuk vindt.
