Die weightdrops werken. 60.9 zei de weegschaal vanochtend. Het zijn kleine stapjes, hele kleine stapjes maar laten we eerlijk zijn: al is het een kilo per week, het is een kilo. Ik ben nu 12 dagen bezig (inclusief de twee begindagen waarin je niet hoeft te diëten) en er is 2.1 kilo af. Nu kan iedereen roepen dat je dat zonder de weightdrops ook zou halen. Ik betwijfel het. Door die weightdrops dwing ik mezelf om gezond te eten. Door niet te denken ‘ah die boterham met kaas kan wel’ of ‘nou ik één paasei heb gegeten kan ik die hele zak er ook wel achteraan gooien’. Ik doe het niet. De weightdrops beheersen mijn hele voedingsinname om één reden: ik weet dat het werkt.
Het nadeel is dat ik aan het koken ben geslagen. Nou ja koken? Ik gooi groente in een wok of de stoomoven, doe er witte vis, kipfilet of garnalen bij en dat was het wel weer. Of Hüttenkäse. In plaats van dat ik trots op mezelf ben dat ik kook, vind ik mezelf een nog grotere loser dan eerst. Ik kook. Althans, ik sta in de keuken en ik bereid iets wat ik een ander niet zou durven voorzetten. Het is heus lekker, tot mijn verbazing. Maar is dit koken? Wat een desillusie.
En ik vind eigenlijk dat ik voor al die moeite al een kilo per dag mag afvallen maar zo schijnt het dan weer niet te werken. Damn. Zelfs mijn koelkast is gevuld. Met tomaatjes, broccoli, komkommer en bloemkool. De enige drie groentesoorten die ik eet. En die makkelijk te bereiden zijn. Op de fruitschaal liggen appels en grapefruits. Ik vind het allemaal niets en ik word er ongelukkig van. De keuken wordt zo vies. Om de boel op te leuken heb ik een bos tulpen op het fornuis neerzet.
Maar wat is het toch dat die gang naar Albert Heijn belemmert? Dat ik die zak spekkies niet allang gekocht en leeggegeten heb? De paaseitjes nog niet in huis heb en ook de chocotaartjes laat staan? Toch niet de bestelling van Esprit.nl – de BH kan linea recta terug (damn wat ben ik toch gegroeid, verdomme!), de bikini gaat van de zomer passen. Die zit nu al best oké hoewel ik vind dat het er niet uitziet. Het gaat lukken. Ik denk dat ik in het diepst van mijn gedachten gewoon een optimist ben.
