Jawel, met het vertrek van Zarayda heb ik mijn verdenking van vier mollen terug kunnen brengen naar één mol. Het leek wel of deze aflevering boordevol zat met aanwijzingen, die wellicht ook wel weer zo opvallen waren, dat ze misschien helemaal geen aanwijzingen waren. Ik zie mijn kans echter schoon om ze in te zetten en daarmee op een nieuwe mol uit te komen. Mijn nieuwe mol is Carolien, de rol lijkt op haar lijf geschreven, of eigenlijk meer naast haar lijf geschreven.
Hoewel iedereen nog steeds Paulien als verdachte ziet en zij zichzelf ook wel achterlijk verdacht maakt, kan zij niet de mol zijn. Haar onhandigheid speelt in ieder spel parten waardoor je je gaat afvragen: is zij nou echt zo onhandig of is dit aangemeten mollengedrag? Voor mollengedrag vallen haar gedragingen wellicht te veel op. Ik denk dat taal gewoon echt haar ding is, evenals onhandigheid, en dat dit de rol is die haar het beste past. En wellicht heeft ze zich daarbij ook een rol aangemeten die haar af en toe wel van pas komt, namelijk dommigheid. Niet alleen ziet ze belangrijke details als portofoons over het hoofd, ook doet ze niet echt haar best om haar kennis te gebruiken als het gaat over inzicht in touwtrekken. Zo zegt ze zelf: “ik heb natuurkunde in mijn pakket gehad en als mijn leraar dit gezien zou hebben, het was leuk geweest als het had gewerkt maar het was echt weer de Jostiband op avontuur in een postkantoor. Het sloeg helemaal nergens op”. Nou ben ik geen natuurkundige, maar ik had van Paulien toch wel iets meer inzicht veracht. De conclusie die ik vel is dus simpel: Paulien weet zich een goede rol aan te meten, maar haar gedragingen worden te duidelijk in beeld gebracht om daadwerkelijk van een mol te kunnen spreken.
Ook Art vond het amusant om de groep te zien stuntelen. De grijns op zijn gezicht, bij het verkondigen dat de groep alwéér geen geld had verdiend, sprak boekdelen. Daar deed hij nog een schepje bovenop door ze een waardevolle hint mee te geven: “De mol trok aan het langste eind”. Letterlijk gezien stond er maar een iemand aan het langste eind te trekken. Dit was Carolien die helemaal in een verdomhoekje was geplaatst bij een touw waar amper beweging in te krijgen was. Zij trok aan het langste touw én aan het langste eind. De pot werd immers niet aangevuld na deze opdracht.
De Zulu-opdracht ging daarentegen erg soepel. Nou was er hierbij ook wel erg weinig ruimte om te mollen. Kees maakte de foto’s en de twee talenknobbels gingen woordjes leren. Het was knap geweest als Carolien, op wat voor manier dan ook, een mollenstreek uit had kunnen halen. Gevolg: 1600 euro in de pot. Al werd de kijker daarbij ook getrakteerd op een hele mooie hint. In het klaslokaal vol enthousiaste schoolkindjes, stonden Kees en Carolien voor een volgekliederd schoolbord. Op dit bord stonden een aantal tekeningen en woorden, waaronder een interessant woord: ‘MOLE’. Het lijntje dat van dit woord wegliep ging regelrecht richting Carolien.
Ook in de drive-in wist Carolien een excuus te bedenken om op haar dooie gemak te werk te gaan. Zij luisterde immers liever naar de film dan dat ze moeite deed om auto’s van het terrein te sturen. Waarom haasten als er een deadline is, moet ze gedacht hebben. Toen dit alles niet mocht baten en de groep ineens heel dichtbij de juiste auto leek te komen, stuurde ze, totaal impulsief, een auto weg. De auto waar het geld in verstopt bleek te zitten nota bene. “Ik dacht, dan hebben we nog één auto over,” was haar verklaring. Hoewel dit natuurlijk ook een opvallende mollenactie is, is het de eerste die echt duidelijk in beeld was. Ik denk dat ze in totale blinde paniek een overhaaste keuze maakte, die voor mij voor nog meer bevestiging zorgde. Ik heb mijn mol gevonden. En als ik onderstaande afbeelding heel serieus neem, kan ik zowaar zeggen dat ik al weet hoe het spel ten einde zal komen. Een mol en een winnaar, ze hadden het niet duidelijker in beeld kunnen brengen.
