Het werd ruim van te voren aangekondigd dat Van Rompuy te gast zou zijn in het programma Buitenhof. Er werd veel over gespeculeerd. Zouden er nog meer gasten aan tafel zitten?
Bijvoorbeeld een wat kritisch tegengeluid van een Joost Niemöller, Ewald Engelen of een Thierry Baudet. Ook niet echt onbelangrijk is wie het gesprek in goede banen zou gaan leiden. Kees Driehuis was de gelukkige.
Voor velen, waaronder ook ik, zou dit gesprek van een uur een kant en klaar opgezet stukje worden waarbij ver van te voren al bepaald was wat wel en wat niet gevraagd mocht worden. Simpelweg een toneelstukje waar we toch massaal naar kijken. We willen toch weer eens bevestigd hebben dat die hele EU een grotesk en mislukt plan lijkt te worden.
Hierdoor leek het dat Driehuis een sterk kritisch gesprek neerzette. In feite was het gewoon een een-tweetje. Driehuis gaf de voorzetjes en Rompuy maakte het geheel af. Misschien dat Clairy Polak deze discussie wat scherper had kunnen neerzetten?
Interessant in deze hele discussie was het punt dat Van Rompuy, niet de president van de EU maar voorzitter van de Europese Raad, aangaf dat hij alleen maar voorzitter is en alle beslissingen dus daadwerkelijk door de democratisch gekozen volksvertegenwoordigers worden genomen.
Politici, ook uit Nederland, geven vaak een vertekend beeld weer aan het electoraat in de eigen lidstaat dat moeilijke en vervelende beslissingen alleen maar door Brussel worden of mogen worden genomen.
Een paar maanden geleden nog gaf iedereen aan dat de EU snel uit elkaar zou vallen. En kijk nu, de EU is er nog steeds. Van Rompuy is trots als een pauw op zijn zorgenkindje en ziet ook niet in dat er ook maar één reden zou zijn voor een lidstaat om de EU te verlaten.
De EU zal tenslotte zorgen voor welvaart en rijkdom in Europa. Die gedachtegang vasthouden en verdedigen is natuurlijk een stuk makkelijker met een salaris als dat van Van Rompuy. Met een minimumloon wordt de insteek van het verhaal een heel andere.
Het geld wat ter beschikking is gesteld door de ECB en het ESM, bijvoorbeeld aan Griekenland, is een lening en geen gift. Hiermee impliceert van Rompuy dat het geld ooit zal terugkomen. Daar hebben we in ons land toch andere geluiden over gehoord.
Afwaarderen, kwijtschelden en dat soort dingen. Voor wat onze rijkdom betreft kunnen we ons afvragen wat de EU inmiddels heeft gekost aan bijdragen en implementeringen. Hoe het zou zijn geweest zonder de EU, bijvoorbeeld met alleen een uitgebreide EEG, zal een veronderstelling blijven.
Het referendum was voor van Rumpuy geen onderwerp. Wij Nederlanders hadden in 2005 toch al een referendum gehad? Juist, mijnheer van Rompuy, dat is door de regering ter kennisgeving aangenomen en de EU is gewoon doorgezet. Voor zover dus het democratische gedeelte. Driehuis wisselde meteen van onderwerp.
Voor een ware Euro-fascist bestaan er geen Italianen, Ieren of Nederlanders. Er bestaan alleen maar 500 miljoen Europeanen. En dat de zuidelijke Europeanen omhoog worden gehaald ten koste van de Noordelijke, dat is ware solidariteit. Iedereen evenveel. Volgens van Rompuy is socialisme de enige manier om dit te bereiken.
Trouwens, voor Maxima bestaat de Nederlander ook al niet en dat moet dan onze koningin worden. Ik bedoel maar. Europeanen zijn we allemaal en daarom moeten de rijkere solidair zijn met de armen. Culturele verschillen zullen op een gegeven moment vervagen en van diversiteit is dan nog weinig sprake. Volgens mij hadden we in 1989 al afgerekend met een regime wat hetzelfde ideaal nastreefde.
Moeten we nu de gevolgen accepteren van (verkeerde) keuzes die in het verleden zijn gemaakt? Waarom worden die keuzes niet simpelweg herzien? De drie procent norm is en blijkt niet haalbaar voor het overgrote deel van de lidstaten. Toch wil van Rompuy deze aanhouden als richtlijn.
Verantwoordelijkheid nemen voor beslissingen uit het verleden is de enige manier om dit tot een goed einde te brengen. Een sterk Europa wat in staat is om op economisch vlak te wedijveren met grootmachten als China en de Verenigde Staten.
Als er duidelijk aangetoond kan worden dat er echt geen mogelijkheid is om zelfstandig buiten de EU om te functioneren zou ik zeggen: allemaal de schouders er onder en maak er wat van. Maar zolang er nog steeds intelligente mensen zijn die willen opkomen voor Nederland, de autonomie en de Nederlandse identiteit sta ik daar voor de volle honderd procent achter, ongeacht wat wellicht de economische consequenties zijn.
Idealen zijn voor mij nog altijd belangrijker dan welvaart en een betere basis om met een opgeheven hoofd door het leven te gaan.
Ongeacht of we doorgaan binnen de EU of er uitstappen, we zullen de bezuinigingsmaatregelen moeten doorzetten om financieel weer gezond en stabiel te worden. Alleen kan het over een langere periode worden uitgestreken en er kunnen financiële injecties worden gedaan om de economie nieuw leven in te blazen.
Natuurlijk is er altijd een mogelijkheid om de EU te verlaten en natuurlijk kunnen wij Nederlanders onszelf op de kaart zetten zonder het juk van een EU of de wijzende vinger van een Van Rompuy. De vraag is of we op dit moment de juiste, capabele mensen aan het roer hebben die dat zouden kunnen verwezenlijken.
