Ik houd niet van zuchtmeisjes. Slechts bij hoge uitzondering kan ik daar een heel album van uitzitten. Meestal bands en liedjessmidse die verder gaan, meer diepte geven aan de lucht die langs de woorden glijdt bij elke warm omhelzende zwoel knuffelende of troostende zin. Natuurlijk zijn er uitzonderingen. Mazzy Star, ExitMusic en andere venijnige dames in de droompop. Liedjessmidse die alleen aan de oppervlakte lief klinken, maar onder de oppervlakte zingen over verlies, one-night stands en andere vieze, ellendige of duivelse zaken. Misschien is het dus niet zozeer het zuchtmeisjes, eigenlijk houd ik gewoon niet van lieve muziek, en de meeste zuchtmeisjes maken lieve muziek. Ook Few Bits is zo’n uitzondering.
De Belgische band rond de zangeres en liedjesschrijfster Karolien van Ransbeeck weet mij van af de opener mee te nemen langs haar meanderende kleine droomliedjes. Dit vooral omdat Few Bits met vernuftige kleine wijzigingen in de texturen van de nummers er voor zorgt dat de zwoel warme ingetogen nummers niet tien uitwisselbare stukjes worden.
Het ene moment wordt daar een accordeon voor uit de kast getrokken, in Come On Home strijden mellotron en scherp slijpende gitaar om de hoofdrol achter Van Ransbeeck, terwijl in Tricky You een hoorn een warme bries door de al zomerse klanken heen blaast. IJzig koud kan Few Bits echter ook klinken, bijvoorbeeld in Dream With Me, waar een snijdende slidegitaar een winterse wind in de kamer brengt. Verrijkingen van het geluid.
Hierdoor – en steeds andere toevoegingen van cello, slidegitaar of kleine sprankels aan elektronica – weet Few Bits de dromerige sfeer én vast én interessant te houden. Maar ook omdat perfectie wordt ontweken. Speelse afwijkingen in de arrangementen, kleine oneffenheden in het gitaarspel of in de opname zijn – al dan niet bewust – meegenomen op de plaat, waardoor soms lijkt alsof Karolien van Ransbeeck naast je op de bedrand is aangeschoven. Vooral wanneer de rest van de band op standje rust wordt gezet, zoals in Night Night komt Van Ransbeeck erg dichtbij. Of buigt zich bijna dreigend over je heen, zoals in Pick You Up. Tien nummers waarin Few Bits je vleit, een beetje bijt en enkele momenten onheilspellend bedreigt. Precies dat wat droompop haar extra dimensie geeft, precies de waardoor ik luisteren blijf.
