“It’s a man’s world”, zong James Brown in 1966. Dit geldt nog steeds, zeker waar het gaat over Europa. Nog altijd zijn het vooral mannen die de lakens uitdelen in Europa. Slechts 3 van de 27 lidstaten worden geleid door een vrouw. Niet één van de belangrijkste EU-instellingen heeft een vrouwelijke voorzitter. Regelmatig beklaag ik mij over het gebrek aan leiderschap van de Unie van vandaag. Europa kan wel wat girl power gebruiken.
De heren zijn vooral druk met hun binnenlandse carrière of de vraag wie de grootste is (of heeft). Typisch haantjesgedrag waar vrouwen geen last van hebben. Omdat iedereen in de Europese polder tegenwoordig een beetje de baas is, nemen geen van die mannen echt het voortouw. De EU krijgt de Nobelprijs voor de Vrede en als schijnoplossing gaat men met z’n allen naar Oslo om een stukje van de roem te ontvangen. Je gaat leiders als Delors en Mitterand of Kohl en Schröder nog missen. Dat waren ook mannen, maar wel degelijk groot(s). In ieder geval wat betreft het weerstaan van kortetermijndenken en het ‘meeslepen’ van Europese burgers bij het realiseren van hun ambities.
In de praktijk zijn de echte bazen van Europa vaak vrouwen. Zij tonen lef en hebben minder last meer van overcompensatie. Pragmatisch en bindend. Oog op de bal, niet op de spelers. Doorgaans zijn zij om de juiste redenen in de politiek gestapt. De echte leider van ons continent is Angela Merkel, die als voormalig Oost-Duitse weet waar zij vandaan komt en waar de EU naar toe moet. Geen verlammend narcisme, maar Duits doorpakken.
In Brussel strompelt de Commissie Barroso-II naar het einde. Haar houdbaarheidsdatum is allang overschreden. Van deze Commissie werd veel verwacht, zeker daar Barroso niets meer te verliezen heeft. Niettemin slaagt men er, juist in crisistijd, niet in om te inspireren noch om de Unie smoel te geven. Qua onzichtbaarheid vindt de Commissie enkel nog haar meerdere aan de overkant van het Schumanplein, waar de Raad resideert.
Toch is er hoop, zoals in de hit van James Brown. De Commissie heeft 2 vrouwelijke vicevoorzitters met heuse Benelux ballen. Onze eigen Neelie Kroes natuurlijk, die de Digitale Agenda beheert, maar morgen Koningin van Nederland zou worden, mocht daar een referendum over worden gehouden. De andere is de Luxemburgse Viviane Reding, die al heel lang Commissaris is en wordt beschouwd als krachtdadig en invloedrijk. Reding schijnt zelfs een goede kans te maken om Barroso op te volgen in 2014.
Ik weet wel dat de VVD niet aan de beurt is. De post van Neelie is al aan Maxime Verhagen beloofd en die zal best iets maken van Regionaal Beleid of Energie. Het liedje gaat verder: “But it would be nothing without a woman…” Ja, ik ben een Neelie-fan. Natuurlijk is haar pensioen na deze hondenbaan meer dan verdiend. Maar als ik haar zie in Brussel en hoor, net nog prachtig fulminerend tegen Berlusconi, dan denk ik, je zou het stiekem nog best willen. Kunnen zeker. Even stiekem denk ik dan, wat zou het prachtig zijn, eindelijk een echte kerel aan het hoofd van Europa…go girl, Neelie for President!
Wytze Russchen is lobbyist met ruim 18 jaar ervaring in Brussel. Hij werkte onder andere in het Europees Parlement en voor werkgeversorganisaties, en heeft zijn eigen public affairs bureau Russchen Consultants.
