Beatrix pakte een dumbell uit het rek – een zware – en bracht die omhoog naar haar schouder. Ze strekte en boog haar arm. Pompte de dumbell op en neer.
‘Een pan-dé-mie, Alexander. Dus handen wassen en mensen op afstand houden,’ zei ze.
‘Dat doe ik al mijn hele leven,’ zei Alexander.
‘Er gaan doden vallen. Veel doden,’ zei Beatrix met gevoel voor drama.
‘Dat zal wel loslopen’, zei haar zoon vederlicht. ‘Ik heb die… hoe heet hij ook al weer – die Roel Couthino gebeld. En die zei dat het niet erger was dan een gewone griep. Daar gaan wel wat mensen aan dood, maar geen miljoenen, zoals jij denkt.’
Het gewicht viel bijna uit haar handen.
‘Hoezo? Gebeld?’ Ze zei het snauwerig.
‘Wat ik zeg. Iedereen praat toch over die Mexicaanse griep? Dus ik dacht, wie weet hier nu echt veel van af? Die Roel Couthino dus.’
‘Maar die man is heel druk,’ zei ze. ‘Zeker nu.’
‘Dat is ie ook. Maar hij is een heel aardige man en wilde mij best even bijpraten.’
Ze zwaaide de dumbell in haar zoons richting. ‘Hoe bel jij zo’n man dan? Gewoon, zo maar? Zonder enige kennis van zaken?’
‘Yep,’ zei Alexander. Yep.
In 50 Shades of Orange publiceert schrijver Mariëtta Nollen tot aan de kroning iedere dag een fragment uit haar roman Ik, Beatrix. Zo maar wat scènes uit het leven van onze koningin, die zo maar echt gebeurd kunnen zijn. Het ebook is hier te bestellen. Mariëtta publiceert ook op De Nieuwe Pers en twittert.
