Alsof de in elkaar lazerende economie en de storm van protesten door hetheleland nog niet genoeg was wordt Egypte nu ook geplaagd door een sprinkhanenplaag. De insectenzwermen worden in de Bijbel genoemd als een van de tien plagen van Egypte en de Bijbelse toespelingen zijn dan ook niet van de lucht. Veel mensen ‘tellen’ voor de grap hoeveel plagen we nog niet gehad hebben en doen gekscherend voorspellingen over welke rampen nog komen gaan.
Volgens zo ongeveer iedereen die ik de afgelopen dagen gesproken heb zakken we dit weekend af naar het voorportaal van de hel en verandert downtown Cairo in een oorlogsgebied. Water zal veranderen in bloed (de eerste plaag), duisternis valt over de stad (plaag 9) en eerstgeborenen zullen sterven (de tiende en laatste plaag).
Zaterdag 9 maart wordt de tweede (en laatste) uitspraak in de rechtszaak over het voetbaldrama in Port Said verwacht. Het eerste deel van het vonnis, waarbij 21 mannen de doodstraf opgelegd kregen, liep ook uit dagenlange rellen en tientallen doden (meer daarover hier). Zaterdag staan de overige 52 verdachten terecht, voornamelijk politieagenten en bobo’s op hoge posities. De kans is groot dat die er met een milde straf vanaf zullen komen, dus de binnenstad van Cairo maakt zich sinds een paar dagen op voor onrust.
Pinautomaten
Sinds donderdagochtend vroeg zijn alle pinautomaten downtown gesloten. Als ik geld wil moet ik naar een andere wijk. ‘Is dat niet een beetje overdreven?’ vraag ik aan een beveiligingsman in een winkelcentrum waar meerdere pinautomaten bij elkaar zitten. ‘Nee’, vindt hij. ‘Het wordt hier chaos. Ik zou als ik jou was zorgen dat je de stad uit bent.’
‘Het vonnis is toch pas zaterdag?’, vraag ik. ‘Waarom dan nu al alles dichtgooien?’ ‘Op vrijdag is het tegenwoordig altijd gezeik op Tahrir’, mengt zijn collega zich in het gesprek. ‘En de ellende is daar al begonnen.’ Hij wijst richting de lange doorgaande weg aan de Nijl, waar inderdaad al sinds een paar dagen relletjes aan de gang zijn. Een paar dagen geleden werd er nog een politieauto in de brand gestoken (foto). De politie is bovendien donderdag aan een massale staking begonnen, wat de veiligheidssituatie niet bevordert.
Geëvacueerd
Het Shepheard hotel, dat in het relgebied ligt, heeft de luiken van de enorme ramen die de begane grond sieren dichtgetimmerd. Volgens een bewaker – die voor de hermetisch gesloten ingang van het hotel staat – zijn alle gasten geëvacueerd. ‘Dit’, zegt hij, al wijzend op de rellen die zich op een kleine 50 meter bij ons vandaan afspelen, ‘wordt de komende dagen alleen maar erger. Schieten, doden, traangas, gewonden, alles!’
In het naastgelegen Semiramis hotel, dat de afgelopen maanden meerdere malen overvallen werd, zitten gek genoeg nog wel gasten, al vermoedt de bewaker van het Shepheard hotel dat dat allemaal journalisten zijn. ‘Iedereen die naar buiten komt heeft een dikke camera om zijn nek hangen’, zo weet hij. ‘En het zijn geen Japanners!’
Bovenstaand gesprekje heeft plaats achter de verdedigingslinie van de oproerpolitie, waar ik gek genoeg zo achter kan lopen. Je vraagt je af waarom die demonstranten dat dan niet doen. Een verrassingsaanval van achteren lijkt me stukken effectiever dan eindeloos busjes traangas terugschoppen en stenen gooien.
Afzeggen
Alle chaos in acht genomen is het niet verwonderlijk dat het hotelbezoek in de binnenstad gedaald is van 80 naar 14 procent. De nationale restaurant bestelservice Otlob komt ook niet meer downtown. Vijf minuten nadat ik mijn vegetarische omelet en humus met brood heb besteld word ik door een callcentremedewerker gebeld: ‘Sorry mevrouw, maar we moeten uw bestelling helaas afzeggen.’ Ik heb nog even ijdele hoop dat het aan het betreffende restaurant ligt, maar die droom weet de Otlob-werknemer me snel uit te helpen. ‘Nee hoor, geen enkel restaurant levert nog aan downtown. Veel te gevaarlijk! Probeert u het over een paar dagen nog eens. Maandag ofzo.’
‘Inshallah, als God het wil’, antwoord ik hem voor ik ophang. Precies hetzelfde antwoord dat de eigenaar van de lokale supermarkt aan mij geeft als ik hem vraag of hij dit weekend gewoon geopend is. ‘Als God het wil kun je gewoon je Snickers komen kopen’, lacht hij, al trekt hij er een bezorgd hoofd bij. ‘Klote-Ultras’, moppert zijn collega op de achtergrond.
Rellen
Een vriend weet te vertellen dat de Ultras – de supportersgroep van de voetbalclub die 74 aanhangers verloor – drie mogelijke scenario’s voor dit weekeinde hebben aangekondigd. In het geval van een ‘negatief’ vonnis – wanneer de gedaagden vrijgesproken worden of er met lichte straffen vanaf komen – bezetten de voetbalfans de belangrijkste bruggen en uitvalswegen, wat ongetwijfeld op rellen uit zal lopen.
Als door de Ultras het vonnis ‘niet goed’ bevonden wordt – onduidelijk is wat dat precies betekent, maar dat zal logischerwijs vast en zeker tussen ‘positief’ en ‘negatief’ in zitten – trekken ze naar het Ministerie van Binnenlandse Zaken, wat ongetwijfeld ook op rellen uitloopt.
En mocht het vonnis als ‘positief’ bestempeld worden – dat is als de verdachten tot hoge gevangenisstraffen of zelfs de doodstraf veroordeeld worden – dan beloven de hooligans ‘het grootste feest ooit’ te gaan houden downtown. Oftewel: een zooitje wordt het sowieso wel. Ik trek mijn slippers alvast aan. In het voorportaal van de hel is het vast warm.
Foto: Ester Meerman
De komende tijd schrijft journalist en fotografe Ester Meerman vanuit Egypte voor De Buitenlandredactie en The Post Online. Over het laatste nieuws en haar belevenissen en werk in Caïro. Zij blogt al in het Engels op Stories from Cairo. Volg haar op Twitter: @estermeerman.
