Toen Hans Laroes het hoofdredacteurschap van het NOS journaal vaarwel zei, kwam er een kleine online actie op gang voor een vrouwelijke hoofdredacteur, Mevrouw NOS. De tweede in lijn was Giselle van Cann, maar net als bij de PvdA, werd de andere adjunct de nieuwe eindbaas, Marcel Gelauff, een man! Mevrouw NOS haalde DWDD niet, maar NPO baas Shula Rijxman onlangs wel en later minister Jet Bussemaker ook, beiden met de boodschap dat er overal meer vrouwen moeten komen, omdat – en nu komt het – dit beter is voor iedereen.
Als je een lans voor diversiteit breekt, dan weet je welke tegenwerpingen je krijgt, want die zijn namelijk al decennia hetzelfde. Positieve discriminatie is ook discriminatie, het stigmatiseert, je wil als topvrouw toch geen baan omdat je een vrouw bent, je mag als vrouw toch wel kiezen voor het moederschap, er is geen glazen plafond, vrouwen willen zelf niet, te bang, te dom, te veel parttime en bovendien zoeken we gewoon op kwaliteit. Het is eigenlijk een belediging, dat ik dit voor u uiteenzet, want deze discussie is zo oud als Methusalem.
Hoewel, er zijn altijd parels in onze samenleving voor wie dit – eh zeg maar – nieuw is. Ali B.,zelf een sieraad van onze pluriforme maatschappij, zat met stijgende verbazing naar Jet Bussemakers pleidooi voor meer vrouwen te luisteren. Op een of andere manier is het cool als Ali B. domme dingen zegt. Niet zoals bij Britt, dat je gewoon denkt wat een maf, blond wijf. Bij Ali hangt er een zweem omheen van: het klinkt wel dom, maar heeft ie niet gewoon gelijk? “Je hebt toch ook mannen met vrouwelijke chromosomen of hoe heet dat en vrouwen waarvan je denkt, bam, dat is een van ons”, opperde Ali aan de tafel van DWDD. Dus wat is het probleem?
Ali zelf bleek geen last van vrouwelijke chromosomen te hebben en heeft zijn vrouw gecast op zorgzaamheid. Voor Ali is het allemaal abracadabra, het begint met met meer voorlezen en koken en voor je het weet zitten vrouwen in de top van het bedrijfsleven. Het gaat te rap voor Ali.
Matthijs probeert de zaak wetenschappelijk te benaderen en vraagt zich terecht af of het wel waar is dat het met vrouwen beter gaat. Dat weten we ook niet en eerlijk gezegd betwijfel ik het, maar het is natuurlijk een feit dat mannen mannen erbij zoeken. Net als vrouwen vrouwen. Zo vond ik het leuk dat Jet Bussemaker Femke Halsema de klus gaf om Amarantis uit te pluizen.
En nu komen we bij de bottom line. Wat wij vrouwen willen, is meer macht en dat gaat niet zonder slag of stoot. Ali voelde dat goed aan: wat is jouw, oh nee, uw motivatie eigenlijk? Helaas vroeg onze oerman niet door en kwam Bussemaker dankzij haar mannelijke chromosomen weg met handig politiek correcte dwaaltaal van “meer diversiteit is goed voor iedereen”. Ja, ja, me dikke chromosoom.
Bussemaker en alle andere vrouwen willen gewoon meer vrouwen zien en horen, die wat te melden hebben of minstens even dom aan de waarheid raken als Ali B, maar wel vermakelijk zijn en charmant. Ik erger me aan elke man, die zegt dat er geen enkele belemmering is voor een vrouw om hogerop te komen, maar ik schaam me voor elke vrouw, die te bang is om haar bek open te trekken op tv, radio, krant en in de vergaderzalen. Ook hier is Ali weer een voorbeeld. Godsamme.
Barbara van der Klis zegt ja tegen elke uitnodiging, ongeacht hoe haar haar zit.
