Zo.
Daar ben ik weer.
Niet totaal anorexia, integendeel.
Normale mensen krijgen de griep des deauds en vallen af. Ik niet hoor. Ik kom gewoon drie kilo aan. En geloof me, daar word je mentale toestand niet beter van. Zit je jezelf eerst uit te hongeren, te koken volgens voedingsrichtlijnen, geen thuisbezorgd.nl te bellen, een vies gezicht te trekken naar chocola en heeft het nul komma nul zin gehad.
Maar goed. Nieuwe week nieuwe kansen. Nee, ik ben niet 100% beter maar ik zal het hier mee moeten doen. En nee, ik weet niet wat ik weeg, mijn psyche is niet toe aan de weegschaal. Maar wat ik wel weet is het volgende: ik train als het even kan élke dag maar in ieder geval om de dag. Ik neem braaf mijn druppels, ik heb een nieuwe weegschaal en ik klok elke ochtend en avond een citroensapje weg.
En ik moet zeggen dat ik me een stuk beter voel. Dus nu hóp hóp: op naar die laatste zes kilo.
Ebru Umar zal de komende tijd schrijven over haar afvalervaringen.
