Tegenslag. Een kapotte computer, van nog geen twee maanden nieuw. Godzijdank een Apple, dus je maakt online een afspraak en kunt meteen de volgende dag terecht. Dan blijkt dat je per ongeluk een afspraak voor de dag erop hebt gemaakt.
Mijn hoofd werkt niet, zoveel is wel duidelijk.
De Apple boy helpt toch braaf. En komt tot de conclusie dat de Apple Air dood is. Niets helpt, het apparaat moet een paar nachtjes op het Leidseplein blijven slapen. En nee, de data die erop zit, kunnen ze er nu niet afhalen. Er zit niet een niet uitgewerkt interview op de computer. En het manuscript van mijn nieuwe boek. Geweldig. Fantastisch. Echt. Met holle ogen loop ik de Apple Store uit. Naar Starbucks. Ja ik moet afvallen MAAR NU FF NIET. Nee. Nu ff niet. Ik ben boos. Ik ben er klaar mee. Met het leven. Alles zit tegen, alles. Ziek worden en aankomen. Inspiratieloos zijn. En m’n nieuwe computer van 2300 euro waar ik in Hong Kong 1600 voor betaald heb, kwijt. Natuurlijk heb ik thuis nog een MBP maar toch. Waarom ik?!
Vanachter m’n Vanilla Latte Grande (nooit eerder gedronken) bel ik met het lood in mijn schoenen Aart Staartjes en vertel hem dat mijn computer met zijn interview erop gecrasht is. “Ach kind,” zegt meneer Aart, “Mijn vrouw had dat ook maar gelukkig konden de computerboys haar data redden, ik hoop dat dat bij jou ook zal lukken. Morgen moet ik naar de tandarts, dan kan ik vast niet praten… Heb je vanavond tijd om het interview over te doen?”
Voordat ik naar huis ga, plunder ik Albert Heijn. Nou ja plunderen… Ik haal appels. Grapefruits. Melbacrackers en biefstukworst. En worstel me door de avond. Ik ben totaal klaar met mezelf. Morgen weer een dag.
Ebru Umar zal de komende tijd schrijven over haar afvalervaringen.
