Het zijn lastige tijden. We moeten bezuinigen. Iedereen gaat de pijn voelen. Blablabla. In het besef van deze en vergelijkbare mantra’s, is het principieel verkeerd om te bezuinigen op onderwijs. Hetzelfde geldt voor het nieuwste plannetje van minister van onderwijs Jet Bussemaker om het bindende studieadvies uit te breiden naar het tweede en zelfs derde studiejaar. Deze poging om het onderwijs zo efficiënt mogelijk te maken is behoorlijk kortzichtig en lijkt er vanuit te gaan dat studenten alleen maar studievertraging oplopen uit luiheid.
Die zijn er natuurlijk wel, maar er zijn ook legio studenten die tijd investeren in het lidmaatschap van een studie- of studentenvereniging. Of natuurlijk gewoon in een bijbaantje, omdat ze anders niet kunnen rondkomen. Met het oog op de stijgende huurprijzen, het mogelijk wegvallen van de basisbeurs en gratis OV kaart én het duurder worden van een tweede studie zal deze laatste groep de komende tijd bovendien niet kleiner worden.
Wat ik niet zo goed begrijp, is waarom Bussemaker studenten juist nu zo wil aanmoedigen om snel af te studeren. Wat wint ze daarmee? En wat winnen die studenten daarmee? De werkloosheid loopt toch al op en zal dat nog wel een tijdje doen. Een groot deel van die nominaal afgestudeerden zullen met hun pas behaalde bul dus rechtstreeks door kunnen naar het UWV. Vraag maar aan de piloten. Dát kost de staat pas een hoop geld!
Bussemaker moet een diametraal andere keuze maken: ze zou studenten van harte moeten aanmoedigen om lekker nog een paar jaar te blijven studeren. Op die manier blijven ze nu nog even weg van de krappe arbeidsmarkt en hebben we over een paar jaar, als ook de laatste babyboomers met pensioen gaan, beschikking over een hele lichting dubbel-afgestudeerden. Kost nu wat, levert straks veel meer op. Ze moet het alleen wel aandurven.
