Chaos is een gevolg, niet het probleem. Dat zei Claus altijd. Die vond het juist interessant als zaken ontspoorden. Als onvoorziene omstandigheden de strakke agenda’s overnamen. Als nichtjes met charlatans trouwden en een toekomstige schoondochter banden met de maffia zou hebben gehad. Dan zag je een glimlach op zijn gezicht verschijnen.
‘Niets menselijks is ons vreemd,’ zei hij dan. Hij vond ook dat haar instituut bestond bij de gratie van het onvoorspelbare.
‘Mensen houden niet van je omdat je alle dossiers zo goed kent of honderdzestig Koninklijke Besluiten per week ondertekent. Die zaken kun je net zo goed aan een gekozen staatshoofd overlaten. De liefde ontstaat als je je laat kussen door een passant op Koninginnedag of een been breekt op de boot van Freddy Heineken.’
Alexander begreep dat wellicht beter. Ook hij was niet bang voor de chaos en wilde kunnen improviseren. Juichen met de massa. Een volkszanger verheffen tot beste vriend. Net zo ‘gewoon’ zijn als haar moeder.
Beatrix stootte een schamper lachje uit. Haar moeder. Goedlachs en goedgelovig. Haar voorbeeld was wel het laatste wat de monarchie kon gebruiken.
In 50 Shades of Orange publiceert schrijver Mariëtta Nollen tot aan de kroning iedere dag een fragment uit haar roman Ik, Beatrix. Zo maar wat scènes uit het leven van onze koningin, die zo maar echt gebeurd kunnen zijn. Het ebook is hier te bestellen. Mariëtta publiceert ook op De Nieuwe Pers en twittert.
