Ineens was er weer een oproep op Facebook. Deze keer niet voor een feestje maar om te gaan demonstreren. De Turken vonden het niet oké dat Turkse (wees)kinderen, zoals het negenjarige jongetje Yunus die al 8,5 jaar woont bij zijn moeders, door lesbische ouders worden opgevoed.
De Facebookpagina waar werd opgeroepen tot protesteren zou volgens geruchten inmiddels offline zijn gehaald. De pagina is gewoon online alleen is het event verwijderd. Er was ook nog geen toestemming gevraagd voor een officiële staking bij de Gemeente Rotterdam.
Van de biologische ouders is een foto geplaatst bijeen artikel op Elsevier waar ze trots poseren met de rest van de kinderen uit het gezin, maar het verhaal waarom Yunus werd afgestaan of werd weggehaald bij het gezin is onduidelijk. Het lesbische stel is inmiddels ondergedoken.
Demonstreren is vrij in Nederland, een groot goed, maar als het een demonstratie is die zuiver gekeerd is tegen de Nederlandse manier van samenleven dan heb ik er ook moeite mee. Zeker als het gaat om ontevreden vreemdelingen in ons land die zich afzetten tegen onze leefwijze. We kunnen opmaken uit de reacties van de verbolgen Turken dat ze graag een selectie willen hebben op religie en ras voordat hun kinderen worden toegewezen aan pleegouders.
Met de komst van Erdogan naar Nederland op 21 maart is dit natuurlijk een vervelend voorval. Het voorval heeft inmiddels zijn aandacht getrokken en hij zal de kwestie dan ook aankaarten bij Rutte. En Rutte kennende zal Erdogan veel invloed op hem kunnen uitoefenen. De EU heeft Turkije nodig als economische partner.
Wat zal het Rutte waard zijn? In ieder geval zijn de collega’s van de VVD het er over eens dat toetreding tot de EU er voor Turkije voorlopig niet inzit. Maar bij Rutte weet je nooit of je te maken hebt met de premier of met de politiek leider van de VVD.
Of de Demmink-affaire nu ook van invloed is op deze kwestie zoals op veel weblogs en in veel reacties wordt beweerd is niet duidelijk en lijkt me dan ook hoog gegrepen. Wel speelt het zeker mee in de beeldvorming die de voornamelijk conservatieve Turken hebben van Nederland. Het mag inmiddels wel duidelijk zijn hoe Turken in en buiten ons land denken over de diversiteit in Nederland.
In de toekomst zouden er dus meer islamitische gezinnen moeten worden gevonden om problemen zoals met Yunuz te voorkomen, aldus Suleyman Gogus van Sensa Zorg. Maar wat is dan ooit het doel geweest van een organisatie als Sensa zorg toen deze werd opgericht, want Turkse of Marokkaanse pleeggezinnen waren er toen nog niet. Kijk maar naar Yunuz. Was het toen (8,5 jaar geleden) dan geen probleem dat deze islamitische kinderen werden verzorgt door Nederlandse pleeggezinnen?
Dat zou dus willen zeggen dat er toch onderscheid gemaakt moet worden voor kinderen geboren uit islamitische ouders. Hoe gaan we dan in de toekomst te werk met kinderen uit Afrika en Azië?
