Eigenlijk deed ik geen interviews, maar toen ik in de zomer van 2009 de kans kreeg om Jason Molina te spreken voor NU.nl twijfelde ik geen seconde. Als ik dan toch ooit deze uit de hand lopende hobby serieus wilde gaan nemen, met wie beter dan met Molina? Weinig artiesten waar ik me zo persoonlijk verbonden mee voelde als deze begenadigde Amerikaanse singer-songwriter.
Slechts twee turven groot verwelkomde de voorman van Magnolia Electric Co. (voorheen Songs: Ohia) mij met zijn gebruikelijke vriendelijkheid, ‘Hi, Tjeerd! Nice to see you again! Shall we go out and find a nice place to talk? I’m getting tired of these hotel walls.’ We vonden een klein grasveld om de hoek van het hotel waar wij in ons zetelde in de zachte schaduw van een treurwilg.
Ongeveer drie kwartier zaten we daar. Molina. Jason informeerde naar mijn kinderen, naar mijn vriendin. Ik vroeg hem de kleren van het lijf over de nieuwe plaat Josephine, over zijn verhuizing naar Londen, de plotselinge dood van MeCo bassist Evan Farell en zijn samenwerking met Will Johnson. Een plaat die op dat moment nog moest uitkomen.
Toen we weer terug naar het hotel liepen, Molina had een volgende afspraak, vroeg hij of ik zin had om later op de dag nog met hem en zijn vrouw ergens in Amsterdam af te spreken. Ik bedankte vriendelijk. We zouden later dat jaar wel weer samen een biertje pakken, wanneer hij met Will Johnson naar Nederland zou komen, maar nu moest ik terug naar Tilburg. Terug naar vrouw en kinderen. Hij lachte, natuurlijk. We zien elkaar wel weer, zeiden we. Tevreden met mijn eerste interview, en in de veronderstelling dat ik hem inderdaad weer snel zou zien, luisterde ik op station Amstel mijn opname terug. ‘I guess I write somewhat like a thousand songs each year’, hoorde ik Molina nog een keer zeggen. ‘Mooi!’, dacht ik, daar ga ik nog veel van horen. Het was naar nu blijkt de laatste keer dat ik Jason Molina zou spreken.
Afgebrand, met een lichaam uitgeput van de alcohol, is mijn held én vriend afgelopen zaterdag op 39 jarige leeftijd overleden.
The Body Burned Away
Vorig jaar schreef ik hoopvol dat Jason Molina de lijdensweg van de rehab achter zich aan het laten was. IJdele hoop, zo blijkt nu.
