Wie vernoemt er nou een wielerwedstrijd naar een snelweg? Ziet u het gebeuren? De wielerronde A27-Meerkerk? Toch werd vandaag E3 Harelbeke gereden. Sinds 1958 organiseert wielervereniging ‘Hand in Hand’ – een schitterende, maar voor een wielervereniging ietwat wonderlijke naam – deze wedstrijd, die vorig jaar werd gepromoveerd tot de UCI World Tour.
Pas in de twintigste editie zagen we voor het eerst een niet-Vlaming die de overwinning opeiste. Dietrich Thurau van de legendarische TI-Raleigh ploeg kwam als eerste over de finish. Thurau werd later vooral bekend wegens zijn – op zich knappe – prestatie om in 1980 al voor de start van de Tour drie keer op doping betrapt te worden. Een prestatie die hem zelfs in die tijd op een startverbod voor de grote ronde kwam te staan.
E3 Harelbeke kent meer markante winnaars. De zes edities na Thurau werden gewonnen door drie verschillende Vlamingen en driemaal Jan Raas. Daarna was het de beurt aan Nederlander Bert Oosterbosch, vijf jaar voor hij op 32-jarige leeftijd overleed, een dood die wel /niet/ met doping te maken had.
Het is eigenlijk te makkelijk om via dit bruggetje naar de grootste winnaar van E3 te gaan. Tot vandaag won Tommeke Boonen de E3 Harelbeke maar liefst vijf keer. En hij is nog nooit op iets anders betrapt dan cocaïne en XTC. Een recreatief gebruiker, zogezegd. Van zijn vijf overwinningen in de E3 waren er overigens maar liefst drie een voorbode van een overwinning een week later in de Ronde van Vlaanderen. Want dat is toch vooral wat de E3 is, de ultieme voorbereidingskoers op de Ronde van Vlaanderen.
Geen wonder ook: kasseien, wind, klimmetjes, in veel opzichte is de E3 echt het kleine broertje van de Ronde van Vlaanderen. Een groot deel van de klimmetjes die het peloton neemt tijdens de Ronde – de Vlaamse hoogmis van het voorjaar – wordt al aangedaan tijdens de E3 Harelbeke. Dit jaar zou het weleens de enige kans kunnen zijn voor het peloton om in alle rust de Oude Kwaremont te beklimmen, want tijdens de Ronde van Vlaanderen worden grote protesten rond de daar geplande VIP-tent verwacht. Want een Ronde van Vlaanderen zonder Muur van Geraardsbergen kan natuurlijk niet.
Vlak na de Eikenberg, met nog bijna 70 kilometer te gaan werd de standaard voorop rijdende kansloze vlucht al ingerekend. Een groot peloton denderde dus over die typisch Vlaamse betonplaten op weg naar de Taaienberg, alwaar Boonen er rap vandoor sprong. Hij kreeg Roelandts mee en had binnen de minuut gezelschap van Cancellara, Bo Hagen en nog wat man. Ook Boom en Langeveld waren mee. Sagan en Gilbert hadden het nakijken. Tot Chavanel het peloton op gang trok. Chava – die drie ploeggenoten in de kopgroep had – leidde de achtervolging en gaf de geklopten het idee dat het nog niet gedaan was. Sagan maar liefst vier man voorop en rekende zo de koplopers weer in.
Tot de Oude Kwaremont. Bij aanvang reden Ventoso, Rojas en Amador tegen de klinkers op op kop, maar al snel nestelde Spartacus zich met Sagan in het wiel op kop. Op pure kracht reed hij de getalenteerde Slovaak uit het wiel en ging er in zijn eentje vandoor. En iedereen weet wat er dan gebeurt. Fabian gooit de turbo erop en Fabian rijdt weg. Einde koers.
Sagan probeerde nog wat maar zat opgesloten in de groep met achtervolgers. Mensen als Langeveld, Oss en Chavanel waren niet van zijn niveau. Hij reed er een paar seconden af bij Cancellara – toch geen sinecure – maar verloor die tijd net zo hard weer als een ander de kop overnam.
Cancellara heeft – na zijn wonderlijke zittende sprint in Milaan – San Remo – voor de tweede keer in een week laten zien dat hij er klaar voor is, voor De Ronde. Sagan zal er ook wel zijn. Naar de vorm van een hoop andere favorieten blijft het gissen.
Man, wat heb ik zin in volgende week zondag.
