Ruim twee jaar geleden gingen we in de strategie-game Starcraft 2: Wings of Liberty massaal aan de rol met de aimabele Jim Raynor en zijn ‘Raiders’. In de uitbreiding Heart of the Swarm is het nu aan de Zerg; een gigantische zwerm allesverslindende ruimte-insecten die niet eens kunnen praten. Is dat net zo leuk?
Tot op heden waren de Zerg min of meer de slechteriken van Starcraft. In Brood War en het recentere Wings of Liberty werd echter duidelijk dat de woeste horde slechts een marionet was van een groter kwaad. Het gaat wat ver om de hele Starcraft-geschiedenis hier samen te vatten, maar het komt erop neer dat de Zerg in een managementcrisis zitten. De vorige leider – de half-mens, half-Zerg – Sarah Kerrigan werd aan het einde van Starcraft 2 weer menselijk, en nu zitten de ruimte-insecten dus met gebakken peren. De Zerg zijn fysiek gezien de perfecte moordmachines, maar zonder leider niets meer dan een verzameling wilde beesten. En dat terwijl er juist een Groot Kwaad bestreden moet worden!
Het verhaal draait om Kerrigan, die de macht over de Zerg terug probeert te veroveren. Ten eerste wil ze wraak nemen op de keizer van de Terrans (de mensen), omdat deze man er indirect voor verantwoordelijk is dat ze in een halve alien veranderde. Daarnaast werkt het genoemde Grote Kwaad hard aan een manier om zowel de Terrans, Protoss als Zerg te vernietigen. Kerrigan is van plan om deze bedreiging te stoppen, maar om enige kans te hebben moet de zwerm vereend worden, groeien en evolueren tot nóg valser ongedierte.
Meestal heb je Kerrigan zelf onder de knoppen als een soort ‘supersoldaat’ (à la de ‘helden’ uit Warcraft 3) met sterke aanvallen en werk je samen met Zerg die je zelf kweekt in je basis. Aanvankelijk had ik enige zorg over het ‘knuffelgehalte’ van de Zerg, maar Blizzard heeft er slim voor gekozen om het verhaal vooral rond Kerrigan te laten draaien. Dat gezegd hebbende, zitten er wel wat leuke scènes in het spel die een wat minder bloeddorstige kant van de Zerg laten zien; denk aan een zoete Zergling die als een hondje achter Kerrigan aanloopt en op schoot komt liggen. Het is een detail, maar wel een aardige afwisseling, aangezien je de Zerg voorheen alleen maar mensen aan stukken zag scheuren.
De veldslagen zitten slim in elkaar en de meeste missies bevatten een interessante twist. Het ene moment activeer je luchtafweergeschut om gigantische ruimteschepen neer te halen vóór ze je basis bereiken, even later besmet je gebouwen en creëer je een zombieleger dat in enorme golven een Terran-basis aanvalt. De opdrachten zijn erg gevarieerd en amusant. Moeilijk wordt het op de standaardmoeilijkheidsgraad nooit, maar het spel beloont je door middel van ‘achievements’ wel voor doortastend optreden. In principe kan iedereen Heart of the Swarm uitspelen, voor de strebers zijn er de ‘hard’- en ‘brutal’-moeilijkheidsgraden, en die zijn niet mis!
Het aardige aan de Zerg is dat ze voortdurend evolueren door nieuwe diersoorten waarmee ze in contact komen op te eten. Ieder wezen in je leger heeft drie verschillende ‘mutaties’, die je tussen missies door aan kunt passen. Zo kun je je Zerglings bijvoorbeeld sneller laten rennen, aanvallen, of een steviger pantser geven, waardoor ze minder vlug doodgaan.
Door speciale ‘mutation’-missions te spelen, specialiseer je je monstertjes nog een stap verder. Om bij het voorbeeld van de Zerglings te blijven: je kunt ze vleugeltjes geven waardoor ze vijanden kunnen bespringen en over kliffen heen zeilen. Óf je kiest voor de mogelijkheid om drie Zerglings uit een ei te laten komen in plaats van twee. Iedere ‘unit’ heeft zo twee specialisaties. De ‘evolutiemissies’ zelf hebben erg weinig om het lijf, maar het is leuk dat je je leger aan je speelstijl kunt aanpassen.
De multiplayer heeft ook een grote beurt gehad en inderdaad – zoals Blizzard beloofde – vriendelijker voor beginners. De game biedt veel meer mogelijkheden om je voor te bereiden op de harde, felle online matches. De belangrijkste hulp is de toevoeging van ‘unranked matches’, oftewel: spelen voor spek en bonen. Voorheen stond er op ieder spelletje enige druk omdat je op de ranglijst kon dalen als je verloor. De ‘unranked’ matches zijn bij uitstek geschikt om een nieuwe tactiek uit te proberen, of te werken aan je snelheid.
Ook nieuw zijn de ‘ervaringspunten’ die je verdient met het spelen van de verschillende legers. Met ieder level verdien je een extraatje, zoals een logootje dat je op je gebouwen terugziet of een nieuw avatar-plaatje. Deze punten verdien je ook als je ‘unranked’ speelt, dus je maakt altijd wel enige vooruitgang. ‘Ranked matches’, waarin je strijdt om de ranglijst zijn nog steeds even zenuwslopend als altijd: de basis van je tegenstander zoeken, gebouwen neerzetten, strijdkrachten produceren, de bevoorrading in de gaten houden, de samenstelling van je leger plannen, je basis uitbreiden, strategie en tactiek bepalen; het is allemaal even belangrijk en het moet allemaal tegelijk. De multiplayer van Starcraft wás meedogenloos en is dat nog steeds; gelukkig is er nu ook een pierenbadje, een toevoeging die zeer welkom is.
Al met al is Heart of the Swarm een geslaagde uitbreiding. Ergens knaagt het gevoel dat we er wel erg lang op hebben moeten wachten – tweeënhalf jaar! Tegelijkertijd is het nog nooit aantrekkelijker geweest om met Starcraft te beginnen.
SCORE: 
Starcraft 2: Heart of the Swarm is gemaakt door Blizzard en wordt uitgegeven door Activision. De game is speelbaar op de Mac en PC. De PEGI geeft de game een 18+-rating vanwege ‘levensecht geweld’. Let op: je hebt Starcraft 2: Wings of Liberty nodig om deze uitbreiding te kunnen spelen.
Wil je – om wat voor reden dan ook – contact opnemen met Bits? Stuur een mailtje naar[email protected], of volg Bits op Twitter: ‘@Bitspost’.
