Na enkele honderden jaren op zolder stof te hebben verzameld zijn de sabels, zwaarden, schilden en de harnassen weer opgepakt. Tijd voor een kruistocht. Dat is althans het idee, want zo lezen wij op de site van de SGP: “Het algemene doel van de activiteiten van de stichting in Oost-Europa is versterking van de democratische rechtsstaat op basis van bijbelse beginselen en de gereformeerde belijdenis.”
Het doel mag duidelijk zijn: Oost-Europa moet refo worden. Even achter de oren krabben nu SGP: Oost-Europa is namelijk al christelijk. Nog christelijker dan Nederland, Duitsland en Frankrijk.
Want wat vinden wij daar aan christenen? Orthodoxen, Grieks-katholieken, katholieken en kleinere groepen protestanten. Er zijn kleine gereformeerde groeperingen. Maar die ondersteunen de SGP-ideeën al. Waarom dan proberen het zo breed te trekken? Een refojihad?
Een snelle verdediging van de SGP zal zijn dat het ter stimulering en ondersteuning is van de “gereformeerde broeders en zusters aldaar”.
Fijn, maar dat staat er niet. Er staat duidelijk dat de SGP de landen wil penetreren met een democratische rechstaat gebaseerd op bijbelse beginselen en gereformeerde belijdenis. De exacte percentages ontgaan mij even, maar zeker 80 procent van de bevolking uit die landen is er orthodox.
Een argument van de SGP om op refojihad te gaan is dat de christenen daar veel te lijden hebben gehad onder het communisme. Klopt, maar dat deden atheïsten ook. Ze zeggen dat christenen geen vertrouwen meer hebben in de politiek. Klopt, maar dat doen atheïsten ook. Geen onderscheid dus. Verder wil de SGP dat christenen meer participeren in die landen. Het ontgaat ze bij de SGP blijkbaar: er is weliswaar een cultuurverschil maar geen zuilen. Het maakt er niet uit of je links of rechts bent als christen.
Oost-Europa heeft een totaal andere geschiedenis dan West-Europa. Voor de geschiedenisles kunt u bij WikiPedia terecht. Enfin. Het verschil: de SGP is nog gewend in zuilen te denken. We pakken een refopapiertje, een reforadiootje en een refopartijtje (tale Kanaäns!). Maar Oost-Europa heeft die zuilen nooit gekend. Je was er links of rechts. Kranten maakten geen fluit uit. Er waren er namelijk maar een paar. En de kranten die er waren, waren van de staat.
Blijkbaar ontgaat het de SGP dat Oost-Europa geen biblebelt is. Blijkbaar zien ze niet in dat Oost-Europa geen weekend in Zeeland is. Met een ongelofelijk domme refojihad stappen zij Oost-Europa in. Het gedeelte van Europa waar de mensen in grote getale gelovig zijn. Die ook al weten wat ze wel en niet met elkaar moeten combineren. Kerk en staat bijvoorbeeld. Of kerk en wetenschap.
De refojihad is eigenlijk een teken van zwakte. Het getuigt van weinig relativering laat staan een besef van de wereld. Het is dezelfde kokervisie die de SGP in Nederland ook heeft: de zuilen zijn verdwenen, mensen blijken zelf te kunnen nadenken en dat vinden ze jammer.
Jammer dat ze het dan toch blijven proberen. En die kruistocht, die refojihad? Dat is eerder een aanfluiting voor de SGP. En een keiharde belediging voor de Oost-Europeanen. Binnenkort in uw theater: de refojihad, met Ayatolla Van Der Staaij.
